نادر برهانی‌مرند: خانه تئاتر می‌تواند با شفاف‌سازی حیات دوباره بیابد

«‌در خانه تئاتر میل مبهمی وجود دارد که مانع جذب نیروهای جوان‌تر و تأثیرگذارتر می‌شود.»

نادر برهانی مرند با بیان این انتقاد در گفت‌وگویی با ایسنا گفت:« من جزو افرادی هستم که هنوز به خانه تئاتر امیدوارم و معتقدم این خانه می‌تواند با کمی بازنگری در اساسنامه، آیین‌نامه و ماده و تبصره‌های دست‌و‌پاگیری که باعث این همه هجمه و انتقاد شده به هدف اصلی خود که وفاق بین اهالی تئاتر و تشکیل صنف به‌معنای واقعی است، برسد.»
او افزود: «البته معتقدم انتقادهایی بر عملکرد خانه تئاتر وارد است و انتقادها هم بسیار جدی است. شاید بزرگ‌ترین نقد به خانه تئاتر این باشد که تلاش نکرده در قوانین خود به نوعی بازنگری کند که در فعالیت‌های تئاتر کنشگری ایجاد کند، چرا که واقعیت این است که تاکنون تئاتر ما صددرصد دولتی بوده و هنوز هم هست. هر چند یک ماجرای شبه‌خصوصی به فضای تئاتر اضافه شده اما در این فضای صددرصد دولتی نمی‌شود از خانه تئاتر انتظار معجزه، تأثیرگذاری و کنشگری طبق تعریف صنف یا سندیکا داشت.»
این عضو کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر گفت: «با این حال باور دارم خانه تئاتر می‌تواند با شفاف‌سازی عملکرد خود و اعتمادسازی مجدد، مخصوصا برای نسل‌های جدید وارد حیاتی دوباره شود. الان خانه تئاتر در یک پیچ تازه‌ای قرار گرفته و وقت آن رسیده که هم خودش و هم احوال تئاتر را متحول کند.»
این کارگردان درباره اینکه برخی از نقدها به این است که مدیران قدیمی خانه تئاتر مانع ورود جوان‌ها و نگاه‌های تازه می‌شوند که نمونه آن چند سال قبل هم مشاهده شد، ادامه داد: «‌به‌نظرم اینطور نبوده که در خانه تئاتر راه بر جوان‌ها بسته باشد، شاید جوان‌ها به اقتضای سن و سال خود آرمانی فکر می‌کنند که البته همین هم درست است، اما اینطور نیست که راه برای ورود آنها بسته باشد و فقط افراد سن‌و‌سال‌دار در آنجا باشند. این یک سوءتفاهم است. البته در کنار این سوءتفاهم به‌نظرم میل مبهمی هم در خانه تئاتر وجود دارد که خواسته و ناخواسته مانع جذب نیروهای جوان‌تر، تأثیرگذارتر و کنشگرتر می‌شود. این میل مبهم هم باید شناسایی و در جهت رفع آن کوشش شود.»
او با اشاره به جریانی که از آن به‌عنوان «شبه‌خصوصی تئاتر» نام می‌برد گفت: «این جریان نه‌تنها برخی مسائل را حل نکرده بلکه مشکلاتی را هم به تئاتر ما اضافه کرده است. البته من اصلا مخالف تئاتر خصوصی نیستم و جزو کسانی هستم که از دیرباز تاکنون موافق تشکیل تئاتر خصوصی به‌معنای واقعی خود هستم اما نه آن تئاتر خصوصی که کج‌روی، سوءاستفاده‌گری و فرصت‌طلبی یک عده را دامن بزند. شرایط فعلی تئاتر خصوصی که به راه افتاده به این شکل است که برای تأمین مطامع خویش دست به هر کاری می‌زند و این در آینده تیشه به ریشه تئاتر ایران خواهد زد چون گیشه به هر قیمتی در اولویت قرار می‌گیرد.»