انقلابی و مذهبی

اماگفتار انقلابی رقیب نداشت؛ صدای سخنرانی‌ها و منبر و تریبون‌ها از نحله‌ها و عقیده‌های متفاوت، بازتاب فضای متن جامعه بود و انتشار آنها به‌منظور بازشنیدن‌شان هیجان انقلاب را در ذهن‌ها و دل‌ها زنده نگاه می‌داشت. در این راه هیچ نشانه‌ای جذاب‌تر از نشانه‌های مذهبی نبود. جدا از خطابه‌های انقلابی، این نوارهای قرائت قرآن و تفسیرهای نهج‌البلاغه و «اصول کافی»بودند که در مقیاس گسترده تکثیر و در گوشه‌گوشه کشور پخش و نشر می‌شدند. چنانچه بعدها هم از آن روزهای پرهیاهو فقط همین دکه‌ها، چهارچرخه‌ها و مغازه‌های مملو از نوارهای مذهبی به یادگار ماندند.