کرونا و درکِ نگرانی جوان‌ها

شهلا کاظمی‌پور- جامعه‌شناس

1- بعد از همه‌گیری کرونا، مناسبات اجتماعی هم تا اندازه‌ای تغییر کرده و سبب شده روابط چهره به چهره کم شود. مردم بیشتر از طریق واتساپ و پیام رسان‌های مختلف در ارتباطند. البته هنوز تعاملات اجتماعی برقرار است. نکته‌ای که اخیرا به آن پی برده‌ام این است که جای جای ایران را که نگاه می‌کنیم مردم اکثرا از ماسک استفاده می‌کنند که به‌عنوان یک فرهنگ همگانی، ارتقای فرهنگی می‌تواند تلقی شود. در واقع رعایت مسائل بهداشتی در اقصی نقاط کشور دیده می‌شود. خوب است که در تمام کشور عموم مردم متوجه شده‌اند باید بهداشت را رعایت کنند و این می‌تواند شروع خوبی برای کشورمان ایران باشد، چون یکی از شاخصه‌های توسعه، مسائل بهداشتی است.
2- مثالی است که می‌گوید پیشگیری بهتر از درمان است، یعنی اگر ما بتوانیم در آحاد جامعه از بچه‌های کوچک تا بزرگ‌تر‌ها این مسئله را جا بیندازیم که رعایت بهداشت فردی خیلی مهم است، میزان زیادی از بیماری‌ها کاسته می‌شود. معتقدم کرونا به‌رغم دشواری‌های بسیار، پیامدهای مثبتی هم از نظر فرهنگی و اجتماعی برای جامعه داشته است.
3- در هر جامعه‌ای شرایط و شخصیت‌های گوناگونی وجود دارد که این افراد از نظر سنی با هم تفاوت دارند. ما وقتی جوان بودیم با کوچکترین تأخیردر هر کاری   نگران می‌شدیم. خب این نگرانی برای بچه‌ها و جوان‌تر‌ها مسئله‌ای بزرگ است. پیشکسوتان باید با نصیحت و برنامه یا ارتباط با جوان ترها میزان نگرانی آنها را کم کنند. چون یک برهه سنی است که جوانان نسبت به زندگی آینده‌شان نگران هستند. حالا بحث کرونا و مسائل اقتصادی و تحریم‌ها از یک سو و از سوی دیگر تعطیلی دانشگاه‌ها و... اینها همه به نگرانی بیشتر جوان‌ها دامن می‌زند.
4- باید بیشتر به جوان تر‌ها بپردازیم؛ چه از طریق وسایل ارتباط جمعی و چه از طریق آموزش‌های مختلف. همچنین سعی کنیم از اشاعه اخبار منفی جلوگیری کنیم. هر قدر اخبار مثبت‌تر باشد جامعه شاد‌تر خواهد شد. باید سعی کنیم اخبار مثبت را بیشتر در جامعه نشان دهیم. ما ایرانی‌ها سعی می‌کنیم به محض تلفن کردن به همدیگر با سؤال فلانی چه خبر؟ حرفمان را آغاز کنیم که هدف از خبر، خبر مثبت نیست و خبر منفی است و منتظر شنیدن اخبار منفی هستیم. این در حالی است که باید اخبار مثبت را پر رنگ کنیم. اگر ما در مسیر مثبت حرکت کنیم، هم جامعه، هم خانواده‌ها و جوان‌ها رشد خواهند کرد.