نامهنویس بیصدایان
چهره
نه از سر تواضعی که قصدش تفاخر و کلاه یکبری بر سر نهادن است، بلکه برای تأکید بر وجه اسنادی کتابش گفته بود: «درواقع آن که سخن میگوید، داستان میسراید، حدیث نفس میکند، شرح عشق و هجران میدهد، گله میکند، شکوه میکند، شعر میخواند، بلوچ است.
