6o7
پنج شنبه 22 آذر 1397
شماره 7551
روز هفتم
23023100
3000367
پیامـک شما را درباره این صفحه می خوانیم

هزاران صبح با شما

از بین هزاران صفحه نخست همشهری که از پس این سال‌ها هر صبح پای دکه‌های مطبوعاتی پیش چشم خوانندگان قرار گرفت
ویژه
از همان روز اول که به روزنامه آمد در کنار تحریریه بود تا همین امروز که به نوعی همه‌کاره تحریریه است و همه راه‌ها به او ختم می‌شود.
ضحی کاظمی از معدود نویسند‌گان ایرانی است که تخیل‌خود را صرف نوشتن رمان‌های علمی-‌ تخیلی می‌کند. این نویسنده در آخرین رمانش تصویری متفاوت از آینده تهران ترسیم کرده است. با سپاس از این نویسنده و به امید چاپ کامل آخرین رمانش: آب‌سپار.
پلیس آهنی، محصول سال 2014 فیلمی علمی- تخیلی است که در آن صحنه‌هایی از تهران در آینده به نمایش درمی‌آید.
شروع انتشار روزنامه همشهری در آذر‌ماه سال71 مخالفت‌‌هایی در گوشه و کنار و بعضا از سوی چهره‌های سیاسی و البته بین اهالی مطبوعات داشت.
مخاطبان همشهری در نیمه اول دهه70 یکی دو اسم از اسامی زیر را در جای‌جای صفحات اولین روزنامه رنگی کشور به یاد می‌آورند.
یکی از ویژگی‌هایی که در نخستین سال‌های انتشار روزنامه همشهری این روزنامه را از دیگر روزنامه‌های آن سال‌ها متفاوت می‌کرد، نوع نگاه مدیران این روزنامه به انتشار اخبار، چهاررنگ کردن روزنامه و قطع متفاوت آن نسبت به دیگر مطبوعات بود؛روزنامه‌ای که توانست در کوتاه‌مدت گوی سبقت را از دیگر رقیبان سنتی خود برباید و با فاصله‌ای بسیار زیاد از منظر تیراژ و فروش از رقبای خود بایستد.
گفت‌وگو با افرادی که حالا هم‌سن همشهری سابقه حضور در این رسانه را دارند

پابه‌پای همشهری

26سال گذشته است؛ 26سال از 24آذر سال 1371 که شماره اول روزنامه همشهری با تیراژ 10هزار نسخه در 16صفحه تمام‌رنگی و با قیمت 5تومان منتشر شد.
همشهری اول بود

همشهری اول بود

سرویس واحد رسانه خارجی مانیتورینگ زیر‌مجموعه سرویس خارجی و بخش حساسی در مؤسسه همشهری بود.
عکاسی در دوران کلیک
عکاسی در دوران کلیک
ما عکاسان شاهد عینی هستیم؛ اگر هنری داریم باید در سرعت به کارگیری لوازم و علم به تکنولوژی ابزارمان باشد و هنرمان را در دیدن و دریافت صحیح سوژه‌ها و کادربندی متمرکز کنیم؛ بدون هیچ‌گونه دخل و تصرف در واقعیت در حال اتفاق و ثبت لحظه‌های در حال مرگ و جاودانه کردن آنها در قاب تصویرمان. حال و روز عکاسی این روزها با چند دهه قبل قابل مقایسه نیست.
​​​​​​​همیشه تصورم از آینده تهران، رخ دادن اتفاقات خوب است؛ اینکه همشهریانم در آرامش کنار هم زندگی کنند و در کنارش تکنولوژی آن‌قدر رشد کند که بتواند باری از دوش مردم بردارد و به آنها خدمت کند.

می‌خواستیم با عکس‌هامون اوضاع رو عوض کنیم

خاطره‌بازی
یادم می‌آد زمانی که دانشجو بودیم تو کلاس 14 نفره که عکاسی می‌خوندیم دو نفرمون تنمون می‌خارید و دنبال عکاسی مستند اجتماعی بودیم؛ من و مسعود خامسی‌پور.
PDF روز هفتم
کوتاه روز هفتم
رسم شماره‌های سالگرد، نوشتن از آینده نیست. مطالبی که اغلب برای این روز‌ها سفارش‌می‌دهند نوشتن از گذشته‌ است؛ از روز‌های‌رفته و یاد‌های گذشته؛ از آدم‌هایی که نیستند و از جاهای خالی.
یافتن نقاشی‌هایی که شهر و زندگی شهری را تصویر ‌کنند در نقاشی معاصر ایران دشوار است.
سیامک پورجبار، نقاش، گرافیست و تصویرسازی است که تخیل محضدر کار‌هایش حرف اول را می‌زند.