برای ما نسل اواخر دهه50 و اوایل دهه60 گرایش به سریال‌های چشم‌بادامی‌ها از تلویزیون‌های سیاه و سفید و با شخصیت‌هایی مثل لین‌چان و هوسانگ نیانگ در سریال «جنگجویان کوهستان»، هانیکو در سریال «داستان زندگی» و قبل‌تر از آنها شخصیت جنجالی اوشین در سریال «سال‌های دور از خانه» آغاز شد،

چشم بادامی‌های کره‌جنوبی مدت‌هاست که به قدرت نرم تولید محتوای نمایشی پی برده‌اند و سال‌هاست درکنار تولید ابزار و لوازم موردنیاز زندگی، فیلم و سریال‌هایی می‌سازند که بی‌تردید فرهنگ نه‌چندان پرسابقه‌شان را به اقصی‌نقاط عالم صادر می‌کند؛ همانگونه که موسیقی کی‌پاپ را در کشوری مثل ما میان تین‌ایجرها باب کرده‌اند.

سریال «بازی مرکب» خیلی زود به مجموعه‌ای موفق و بسیار پربیننده تبدیل شد. این میزان توجه عمومی بازی مرکب را فراتر از یک‌سریال و در قامت پدیده‌ای فرهنگی مطرح کرده است.