در سالهای اخیر نمایشهایی در ایران روی صحنه رفته که گروهی به آن «تئاتر لاکچری» میگویند. اطلاق صفت تئاتر لاکچری به همه این نمایشها آنهم بهعنوان دشنام یا ناسزا، منصفانه نیست و شاید آسانترین روش برای تحقیر و تخفیف جریانی باشد که اگرچه میتوان به آن انتقاد داشت.
نیویورک و لندن، 2 قلب تپنده و درخشان صنعت نمایش در جهان شناخته میشوند. از اینرو است که تمامی فعالان در حوزه نمایش حضور در یکی از نمایشهای برادوی یا وستاند را یکی از نقاط درخشان دوران حرفهای خود میدانند.