وقتی صدای طبل عزا در کوچه‌ها تمام می‌شود و علم‌های رقصان در باد به دیوار تکیه داده می‌شوند، در قابلمه‌های نذری باز می‌شود و بوی قیمه و ‌آش و برنج از خانه‌ها و حسینیه‌ها تمام محله را می‌گیرد، غذاهایی که نه‌فقط دارای عطر و طعم، بلکه روایتی هستند از فرهنگی به دیرینگی تاریخ.