سرزمینهای اشغالی هم روزها و هفتههای پرتلاطمی را از سر گذرانده و میگذرانند؛ تلاطمی که قرار بود شیرازه نظام اسلامی را در تهران در هم بپیچد، مسیر دیگری را در پیش گرفت و سر از تلآویو درآورد.
به همان اندازه که سینما و سینماگران برای اغتشاشگران جهت ایجاد فضای رسانهای در آسانتر کردن همراهی مردم برای اجرای پروژه براندازی اهمیت داشتند، کسی فکرش را نمیکرد در آمریکایی که مهد سینما نام گرفته و هالیوودش بازارهای هنر هفتم را درنوردیده است و صنعتش میلیاردها دلار سودسازی دارد، خبر اعتصاب به گوش برسد.
درحالی که پرستاران و کادر درمان در ایران در دوره کرونا و با وجود سختیهایی که متحمل میشدند حتی برای یک ساعت دست از کار نکشیدند تا چرخه نظام سلامت کشور از چرخش باز نایستد .
یکی از بیسابقهترین اقدامات سیاسی-رسانهای برای براندازی یک حکومت قانونی را میتوان در رویدادها و نحوه برخورد کشورهای اروپایی و آمریکایی و نیز برخی شبهرسانهها با رخداد درگذشت «مهسا امینی» که نامش بهعنوان اسم رمز اغتشاشگران انتخاب شد مشاهده کرد؛ اتفاقی بینظیر که تمام توان اپوزیسیون را برای یکسره کردن کار نظام با کمک توان دنیای غرب بهکار گرفت تا رؤیای براندازی محقق شود.
اعتراضها نسبت به عملکرد دولت فرانسه نهتنها بخشهای خدماتی و عمومی، بلکه سیستم تامین سوخت در این کشور را که صاحب یکی از بزرگترین پالایشگاهها و شرکتهای نفتی است با بحران روبهرو و دسترسی مردم به سوخت را حداقلی کرده است.