«خشک بیار... خشک!» صدایی است که حتی در خاطرات پدربزرگها و مادربزرگها هم شاید محو شده باشد؛همهمه حمامی سنتی که گاهی هم بین آن زمزمهای بلند میشد و به آواز میرسید.
گشت و گذار در خانه استاد لرزاده ، معمار سرشناس تهرانی که خودش ساخته واکنون به موزه تبدیل شده است
در انتهای یکی از کوچههای بهار شیراز در خیابان شریعتی تهران، خانهای زیبا بنا شده که صاحب آن معمار تعدادی از آثارمهم معماری تاریخ این کشور است؛ خانهای که گوشهگوشه آن ذوق هنری صاحبش را نمایان میکند.