ابراهیم افشار| کاش بازی امروز با عراق شباهتی به چهارشنبه 19اردیبهشت 1351 داشته باشد؛ چهارشنبه عزیزی که الان دیگر یاد حسین کلانی نیست. چون وقتی بهش زنگ میزنیم تا خاطرهای از آن بازی یادگاری ایران و عراق بگوید، فقط به همین دوسه جمله بسنده میکند که: «والله من هیچی یادم نیست. فقط سهتا شوت زدم که از شانس خوبم هر سهتاش گل شد.» یاد مهندس نیست که آن روز اردیبهشتی قندیلبسته، ننهسرما روی دیگری از خود نشان داده بود. نیممتر برف در شمیران باریده بود و جادههای هراز و چالوس بسته بود. کمی دورتر از وطن ما صدها بمبافکن آمریکایی ویتنام شمالی را بمباران کرده بودند. پنجمین دوره جام ملتهای آسیا-1972 در چنین شرایطی در بانکوک آغاز شد و همان اولش، لافزنیهای مربی عراقی در پاسخ به خبرنگاران تایلندی از 2روز قبل از بازیها به آنجا رسیده بود که ما با 3گل ایران را درهم میکوبیم. از طرفی هم بازی ضعیف ما در مقابل جمهوری خمر (کامبوج) در نخستین بازی که با پیروزی 2 بر صفر تمامشده بود، نگرانمان کرده بود. روز بازی با عراق اما تازهداماد اردوی ایران حسینعلی کلانی در مقابل 5هزار تماشاگر در دقایق 34، 70 و 80 دروازه حریف را آتش زد و مدافع قلدر حریف -عبید کریم- را ذله کرد. ما در ادامه راه با یک هتتریک دیگر از علی جباری، تایلند را کشتیم و در فینال با 2گل کلانی و جباری کرهجنوبی را از میان برداشتیم و کاپ را به ایران آوردیم.
پنج شنبه 23 آبان 1398
کد مطلب :
87779
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/2kkDz
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved