مشکوک نسبت به ولخرجی‌ها

غلامرضا موسوی، از تهیه‌کنندگان سینمای ایران شاید جزو آن دسته افرادی باشد که بارها درباره ورود پول‌های کثیف به سینمای ایران حرف زده و مصاحبه کرده است. او می‌گوید: «در مصاحبه‌هایم درباره پول‌های مشکوک، باید بگویم شناختی از شخص خاصی که چنین کاری کرده باشد نداشتم بلکه حساسیتم روی پرداختی‌های بی‌حساب و کتابی بود که انجام می‌شد؛ یعنی سرمایه‌گذاری وارد این عرصه شده بود که دستمزدهایی به بازیگران پرداخت می‌کرد 2برابر دستمزدهای واقعی آنها. وقتی این اتفاق تکرار می‌شود مشخص است که آن سرمایه‌گذار این پول را با عرق جبین و کدیمین به‌دست نیاورده است. این احتمال درباره چنین فردی مطرح است که پول تمیزی را خرج نمی‌کند. بیشترین نقد ما نیز درباره چنین پول‌هایی، مبالغی است که ورود آن به این عرصه آسیب می‌زند.» موسوی در عین حال می‌گوید که او و همکارانش در مقام قضایی نیستند، اما می‌توانند به‌عنوان اعضای صنف متوجه این ولخرجی‌ها شوند؛ اینکه چه کسانی در سینما پرداخت‌های نامتعارف دارند و آینده سینما را دستخوش تغییراتی قرار می‌دهند؛ «وقتی سریالی در هر قسمت متضرر است، منطقی نیست به سراغ قسمت‌های بعدی برود. وقتی چنین است، حتما پشت این سرمایه، ماجراهایی هست. ما نمی‌توانیم کسی را مواخذه کنیم اما حساسیت وجود دارد. باید سعی کنیم درباره ساخت چنین فیلم‌هایی، برنامه‌ها و نگاه‌های صنفی داشته باشیم؛ مثلا اینکه اجازه نمایش‌اش دیرتر صادر شود و ...». 
غلامرضا موسوی می‌گوید: «سینماگران نمی‌دانند منبع پول‌هایی که به آنها پیشنهاد می‌شود از کجاست؛ قاچاق، دزدی، اختلاس و... اما از خرج‌کردن آن پول می‌توان به سلامتش پی برد چون صاحب پول سالم هزینه‌های غیرموجه انجام نمی‌دهد.» او معتقد است  که بخشی از تقصیر در این ماجرا متوجه همکاران تهیه‌کننده‌اش است؛ «این سرمایه‌گذاران غیر از موارد استثنایی، مستقیم پولی پرداخت نمی‌کنند. این همکاران ما در مقام تهیه‌کننده هستند که پول‌ها را پرداخت می‌کنند و وظیفه آنهاست که پول اضافی به کسی پرداخت نکنند چون اقتصاد سینما آسیب می‌بیند. اما همه این سازوکارها برمی‌گردد به ضوابط صنفی و حرفه‌ای. قرار بود کارهایی را شــــورای‌عــالی تهیه‌کننــــدگان انجام دهــد که تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران چنین آثاری در قالب صنفی جریمــــــه شوند».