دستت طلا!
بدون تردید نقش اول پیروزی مهم ایران برابر عمان در مرحله یک‌هشتم‌نهایی جام ملت‌های آسیا، علیرضا بیرانوند بود؛ گلر خوش‌قد و بالای تیم ملی که در همان دقیقه اول دیدار ضربه پنالتی بازیکن حریف را مهار کرد و ایران را در مسابقه نگه داشت. فوتبالی‌ها می‌دانند که چنین مهاری چه اندازه مهم است. درحالی‌که گل‌شدن پنالتی زودهنگام می‌توانست روحیه مدافعان ایران را نابود کند و عمان را در موضع کاملا بالادست قرار بدهد، شیرجه دیدنی بیرانوند همه‌‌چیز را بر عکس کرد و باعث تضعیف روحیه خود عمانی‌ها شد. به هر حال الان همه آسیا دارند در مورد دروازه‌بان تیم ملی کشورمان حرف می‌زنند و بحث در مورد درخشش او بعضا مرزهای قاره‌ای را هم شکافته است.
3معجزه متوالی
بیرانوند طی 3بازی متوالی جام ملت‌های آسیا با واکنش‌هایش اثر مستقیم روی سرنوشت تیم ملی گذاشته است. او در دیدار با ویتنام و در شرایطی که فاصله فقط یک گل بود، موقعیت تک‌به‌تک تیم حریف را مهار کرد و پس از آن نوبت به سوپرسیو بیرو روی ضربه سر بازیکن عراقی رسید. هرکدام از این 2 توپ اگر گل می‌شد ممکن بود صدرنشینی را از ایران بگیرد و تیم کشورمان را به مسیر سخت جدول بفرستد، اما بیرانوند مانع از این کار شد. سومین واکنش سریالی و معجزه‌آسای بیرانوند هم در همین دیدار با عمان روی پنالتی دقیقه یکم رخ داد.
ناجی کی‌روش و برانکو
مسلما اگر درخشش بیرانوند در لحظات تعیین‌کننده مسابقات ایران تا اینجای جام ملت‌ها نبود، نتایج طور دیگری رقم می‌خورد و ممکن بود کارلوس کی‌روش هم زیر فشار انتقادات قرار گیرد، اما بیرو ناجی مربی پرتغالی شد. با وجود این کی‌روش در بهره‌بردن از استعداد بیرانوند تنها نیست، چرا که رقیب اصلی او یعنی برانکو هم در لیگ قهرمانان آسیا از همین موهبت برخوردار شد. 2سیو نوک انگشتی بیرانوند در بازی رفت با السد و مخصوصا واکنش خارق‌العاده او روی ضربه سر ژاوی هرناندس در مسابقه برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا، تأثیر بسیار زیادی در صعود نوبرانه سرخپوشان به فینال قاره داشت.
سیوهایی که «سیو» کردن او را سخت می‌کند
الان پرسپولیسی‌ها در قبال عملکرد فوق تصور بیرانوند در تیم ملی احساسات دوگانه‌ای دارند؛ از یک‌سو درخشش تنها نماینده آنها در ترکیب اصلی باعث خوشحالی قرمزهاست و از سوی دیگر هر سیوی که بیرو در جام ملت‌ها دارد، سیو کردن او را برای سرخپوشان سخت‌تر می‌کند. بعد از درخشش در جام‌جهانی، بیرانوند مشتری خارجی داشت و می‌توانست جدا شود، اما ترجیح داد در شرایط محرومیت، کنار سرخپوشان باقی بماند. اما حالا دوران محرومیت تمام‌شده و درخشش دنباله‌دار بیرانوند هم مشتریان او را بیش از گذشته وسوسه می‌کند. همه اینها در شرایطی است که فعلا در ایران گلر خوب بیرون از گود هم نداریم.
تفاوت مهم با 4 سال پیش
4سال پیش و در روزهایی که تیم ملی کشورمان همچون این دوره بخت قهرمانی داشت، یکی از عواملی که کار را برای کی‌روش سخت کرد عدم‌حضور یک دروازه‌بان نجات‌بخش بود. بعد از 10نفره شدن ایران در بازی مشهور برابر عراق، علیرضا حقیقی نتوانست عملکردی فراتر از حد انتظار داشته باشد. او 3 گل در جریان مسابقه دریافت کرد و در ضربات پنالتی هم به هیچ توپی «نه» نگفت. شاید یکی از سیوهای امسال بیرو در آن زمان، می‌توانست سرنوشت کل تورنمنت را عوض کند.
رکورد یک نفره
تیم ملی ایران با ثبت 4کلین‌شیت متوالی در جام ملت‌های آسیا، تاریخ‌ساز شد. با وجود این شاید بیراه نباشد اگر این توفیق را رکورد یک‌نفره بیرانوند بخوانیم.
واقعیت آن است که اگرچه ما 360دقیقه است در آسیا گل نخورده‌ایم، اما خط دفاعی ایران مخصوصا در عمق، عملکرد بحث‌برانگیز و نگران‌کننده‌ای داشته است. در حقیقت مدافعان مرکزی ما به اندازه کافی برای گل‌خوردن تلاش کرده‌اند(!) اما هر بار بیرو مانع از تکمیل تراژدی شده است. امید که در بازی‌های بعدی استحکام بیشتری از خط دفاعی ببینیم و بار کلین‌شیت‌ها فقط روی دوش بیرو نباشد.
