قفسه

در 14 ژانویه 1957، تنها چند هفته پیش از تولد 57سالگی‌اش بوگارت درگذشت. خبر آن مثل بمب صدا کرد. سیل خبرنگاران به خانه بوگارت سرازیر شد، اما کسی آنها را نپذیرفت. همفری بوگارت سنی نداشت. مرگ او شروعی بود تا هالیوود سالخورده به مراسم خاکسپاری عادت کند. چند سال پس از مرگ بوگارت، این افراد درگذشتند: اریک فون اشتروهایم، الیور هاردی، لوییس بی‌میر، رونالد کولمن، رابرت دونات، تایرون پاور، سیسیل بی‌دمیل، اتل بریمور، پرستون استرجس، ارول فلین، مارگارت سالاوان، کلارک گیبل، گری کوپر، ماریون دیویس ومایکل کرتیز. و تازه هنوز سال1962 بود. معلوم شد کسانی که به‌سادگی «جاودان و فناناپذیر» نامیده می‌شدند هم از این قاعده مستثنا نیستند. از آن به بعد دیگر هرگز آن دلگرمی و اطمینانی که در فیلم‌ها وجود داشت، احساس نشد. بوگارت وصیت کرده بود جنازه‌اش را بسوزانند و خاکسترش را از قایق‌اش سانتانا به درون اقیانوس آرام بریزند، اما این خلاف قانون بود بنابراین در 18ژانویه مراسم یادبودی برای او برگزار شد. «همه» آنجا بودند، به‌جز هاوارد هاکس؛ رفاقت پیشین آنها تمام شده بود...

همفری بوگارت- نوشته: دیوید تامسن ترجمه: رعنا طاهرزاده