پیاده همی گرد، گِرد شهر

سیدمحمد فخار | خبرنگار:

«گردشگری نه به‌معنای گردشگری، گردشگری از خود ما شروع می‌شه»؛ هر چند تا امروز این جمله را در طنز و دابسمش و بذله‌گویی دیده و خوانده‌اید اما این بار از دید جدی و واقعی بخوانید. بله. تا وقتی خودمان نپذیریم، هیچ قدمی از قدم برداشته نمی‌شود. تجربه‌های داخلی و جهانی در این مسیر کم نیست.

فرصت حاضر، مجال پرداختن به گردشگری نیست اما نهضت پیاده‌روی از خود ما شروع می‌شود؛ آنجا که شهری با اندک پیاده‌روهای مناسب داریم و مسیرهای قابل پیمایش را پیاده طی می‌کنیم. شهرهای بزرگ کشور البته ظرفیت ناچیزی برای پوشش دادن به سفر پیاده‌ها دارند اما از همان چیزی که داریم هم بهره کامل را نمی‌بریم. امروز و همین‌ خط‌هایی که می‌خوانید را شاهد بگیرید و بعد سری به پیاده‌راه‌های اندک شهرتان بزنید؛ چهارباغ اصفهان، میدان مرکزی گرگان، خیابان امام همدان، سبزه میدان زنجان، بافت تاریخی قزوین، بافت تاریخی یزد، پیاده‌روی ولیعصر تهران، پیاده‌راه مقصودیه تبریز، محدوده تاریخی شیراز، خیابان مادر کرمان و میدان شهرداری رشت. کدامیک از موارد مذکور مسیری برای پیاده‌روی روزانه یا حتی تردد هفتگی شماست؟


طی ماه‌های اخیر با تغییر رویکرد شهرهای بزرگ و فاصله گرفتن از نگاه‌های سیاسی مطلق، بحث پیاده‌محوری به‌صورت جدی و در همه ابعاد در حال پیگیری است. شوراهای شهر و شهرداران کلانشهرهای کشور چندی است به صرافت افتاده‌اند که باید برای پیاده‌ها هم در کنار سواره‌ها سهمی قائل شوند. در چنین شرایطی شما پیاده‌ها چقدر به فکر سهم‌خواهی از مدیران هستید؟ این روزها اگر از یک مدیر بپرسید برای ترافیک فلان شهر چه کرده‌ای، می‌گوید هیچ! چراکه باید به جای پرداختن به ترافیک، برنامه‌های سلبی را علیه خودروها به‌کار گیرد. نهضت پیاده‌ها، چندی است ذهن و برنامه‌های شهری را تصاحب کرده و به‌زودی شواهد جدی از آن دیده‌ خواهد شد اما تا زمانی که ما شهروندان به صف پیادگان نپیوندیم، سوارگان همچنان در شهرها ترک‌تازی می‌کنند. پیاده‌محوری از خود ما شروع می‌شود.