شهر در رسانه‌ها

راه طولانی صدور پروانه ساختمانی
ایسنا در گفت‌وگو با کارشناسان، راه پرپیچ‌وخم صدور پروانه ساختمانی را بررسی کرده است. به نوشته این خبرگزاری، از زمان تشکیل دفاتر خدمات الکترونیک، روند صدور پروانه ساختمانی نه‌تنها کاهش نیافته بلکه از ۱۶۰ روز به ۱۷۰ روز افزایش یافته است. فعالان این حوزه، علت اصلی را عدم‌واگذاری کامل امور به دفاتر که به مراجعات غیرضروری به شهرداری منجر می‌شود، ابراز می‌کنند. کرمی، رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات الکترونیک شهر تهران در این‌باره می‌گوید: طولانی شدن روند صدور پروانه به‌دلیل همان یکی، دو لینکی است که مردم مجبورند به شهرداری مراجعه کنند. مردم مجبور هستند برای اینکه فیش عوارض یا بروکف و طرح تفصیلی بگیرند به شهرداری بروند. این کار لزومی ندارد اما مردم تصور می‌کنند چون کارشان دیر انجام می‌شود باید به آنجا مراجعه کنند. اگر فرایند واگذاری کامل شود، بسیاری از این مشکلات حل خواهد شد و رانت و فساد کاهش می‌یابد.

ضرورت بازنگری در جایگاه شوراهای شهر
روزنامه «آرمان» طی یادداشتی از ضرورت بازنگری در قانون شوراهای شهر نوشته است؛ نویسنده با اشاره به‌ وجود رانت و فساد در شوراهای شهر نوشته که این موضوع در شورای شهرهای کوچک‌تر متأسفانه بیشتر است. در شهرهای بزرگ‌تر تا حدودی فساد کمتر است، زیرا مردم نسبت به قواعد تسلط بیشتری دارند. این نوشته با تأکید بر ضرورت اصلاح در نگرش‌ها نسبت به جایگاه شوراها نوشته است: «اگر دولت الکترونیک رشد داشته باشد فساد به حداقل می‌رسد، اما هم‌اکنون اینگونه نیست، زیرا اگر فردی وارد شورای شهر می‌شود گاه قلمش میلیاردی می‌ارزد و با یک امضا یا توصیه می‌تواند امتیازاتی به دیگری بدهد که حق آن شخص نباشد. باید ابتدا قانونمداری را جدی گرفت و اگر شخصی درخواستی از شهرداری دارد از طریق سیستم‌های الکترونیک ثبت درخواست شود و به‌طور کل هیچ شخصی مراجعه حضوری نداشته باشد. اگر توانستیم به این نقطه برسیم، می‌توان جلوی بسیاری از فسادها را گرفت.»

قدرت شهر و قدرت در شهر
روزنامه «بهار» یادداشتی را به قلم زهرا نژادبهرام، عضو شورای شهر تهران منتشر کرده است؛ وی 2 مفهوم «قدرت شهر» و «قدرت در شهر» را از یکدیگر تفکیک کرده و در توضیح آن نوشته که «قدرت در شهر همین می‌شود که ما کانون‌های قدرت را در شهر جست‌وجو کنیم؛ نظیر کانون‌های نخبگان که بر معادلات شهری اثرگذارند اما قدرت شهر به این دلیل که ما معتقدیم شهر موجودی زنده و معنادار است، تعریف شده و تأثیرگذاری آن در کانون‌های رسمی قدرت مثل جامعه سیاسی یا نهادهای اقتصادی شکل نمی‌گیرد.» در ادامه این نوشتار آمده است: «قدرت در شهر در نهادهای متفاوتی از جنس مردم، معنادار می‌شود و بروز پیدا می‌کند؛ این شکل قدرت ما را به این سمت هدایت می‌کند که منافع کانون‌های قدرت تأمین شود و مفهومی به نام مسئولیت اجتماعی و حقوق شهروندی معنا نخواهد داشت، اما «قدرت شهر»، معنادار است به این دلیل که منفعت جمعی در آن دیده می‌شود و امید به اصلاح وجود دارد.»