ارزانکردن زندگی شهری در گرو همکاری
علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران
چیزی که از انگارههای فکری و ذهنی مدیریت قبلی شهر برمیآمد این بود که شهر را گران کنند. متأسفانه این روند نه فقط در تهران بلکه در کل کشور وجود داشت و آثار نامطلوب زیادی برجای گذاشت. گذشته از جنبه اجرایی و عملی باید گفت که این شیوه، به جهت انتخاب معیارهای ذهنی هم با الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که مدنظر و مورد تأکید رهبر فرزانه انقلاب است، فاصله داشت.
در تهران عملا گرانکردن شهر برای جلوگیری از مهاجرت، یک نتیجه قهری داشت که آن را مشاهده میکنیم. اکنون میبینیم که با افزایش هزینه مسکن در پایتخت، خیلی از ساکنان اصیل اما غیرمتمول تهران هم مجبور به مهاجرت میشوند. این یک اتفاق قابل لمس است. اساسا هر خانوادهای که از نظر اقتصادی در طبقات متوسط قرار داشته باشد، در نتیجه گرانکردن شهر به سمت زیر خط فقر سوق داده میشود و میل به مهاجرت پیدا میکند. در سالهای اخیر این مهاجرت را مشاهده کردهایم.
راهحل مشکل در نخستین قدم این است که الگوی فکری را با نهایت آگاهی و بیداری عالمانه و عامدانه عوض کنیم. شهرداری تهران هم در دوسال و اندی دوره مدیریت جدید این تغییر در الگوی فکری را نشان داد و ثابت شد که پیرو الگوی قبلی نیست؛ همچنان که در شورای شهر نیز تغییر انگاره ذهنی مشاهده میشود. معتقدم که شهرداری تهران وقتی جهت را پیدا میکند، شتاب میگیرد و سرعتش و عمق نگاهش میتواند از پیشبینیهای برنامه هم بیشتر شود.
محور دیگر به موضوعات کلان اقتصادی برمیگردد. باید بین درآمد فردی که در کلانشهر زندگی میکند و میزان هزینهای که برای زندگی صرف میکند، یک تناسب وجود داشته باشد. برای رسیدن به این تناسب، باید بین سیاستهای دولت و برنامههای مدیریت شهری هماهنگی وجود داشته باشد تا این شرایط را برای مردم بهوجود بیاورد که شهر ارزان شود. در دیدگاه کلان اقتصادی، درآمدهای کارگران و کارمندان و مقداری که هرسال تعیین میشود یا بحثهای دیگری که درباره کسبوکارها وجود دارد، عامل تعیینکننده هزینه زندگی در شهر است. از همه مهمتر موضوع اجارهنشینی و در واقع سیاستهایی است که بر قیمت ملک و اجارهنشینی تأثیر میگذارد. تناسب میان درآمد و هزینه میتواند شرایط زیستپذیرتری را برای شهروندان تهرانی ایجاد کند. اما این کار در چارچوب برنامههای اقتصادی کلان تعریف میشود. ارزانترکردن زندگی در شهر تهران شاید باید با همین عنوان و به شکل طرح همهجانبهای در برنامه چهارم توسعه شهرداری ذکر شود اما میتوانم به شهروندان تهرانی این اطمینان را بدهم که در برنامه چهارم توسعه به ارائهها و مؤلفههای شهر ارزان و ارزانترشدن شهر توجه کردهایم. نکته مهم همکاری بخش خصوصی است، زیرا بودجه شهرداری صرف مخارج کلان نگهداشت و توسعه شهر میشود و نمیتوان با تکیه بر آن، هزینه مسکن و کاهش مخارج زندگی شهروندان در شهر را تامین کرد.
در اینجا نقش سرمایهگذاران و فعالان بخش خصوصی پررنگ میشود. از آنجا که به مردمیکردن حاکمیت اعتقاد داریم و مبانی انقلاب هم این را حکم میکند، اتفاقا با حضور بخش خصوصی است که میتوانیم در تهران فضای جدیدی رقم بزنیم. خوشبختانه هماهنگیهایی در بحث مسکن بین شهرداری و دولت وجود دارد که نتیجه هماهنگی و همکاری شهردار تهران با دولت و شخص رئیسجمهور است. یکی از پاشنه آشیلهای تهران مشکل هزینه مسکن است که باید در این فضای مثبت همکاری به آن رسیدگی شود. مدیران ارشد شهرداری و شخص شهرداری در جایگاه خود به حل این مشکل تأکید دارند و الان هم در جلسات این موضوع مکرر مطرح میشود. امیدوار هستیم با همکاری و تعامل میان شهرداری، شهروندان و دولت بتوانیم به سمت حل این مشکل حرکت کنیم و عوارض گرانکردن شهر را برای شهروندان تهرانی کاهش دهیم.