جنگجویانی که از مرز برگشتند!

علیرضا مجمع|مسی در بد وضعیتی گرفتار شده است. انگار باید باور کنیم دوران ستاره‌هایی که یک‌تنه تیم‌هایشان را قهرمان می‌کردند به پایان رسیده است. شاید آخرین‌شان زین‌الدین زیدان نابغه بود که تا در زمین بازی فینال 2006 بود ایتالیا نفس نمی‌توانست بکشد. بیرون که رفت، جام چهارم رفت به سمت آتزوری. لیونل مسی آخرین بازمانده نسلی است که هر کاری می‌کند نمی‌تواند تیمش را از مخمصه نجات دهد.
*یکی از چند تصویری که از بازی ایران و اسپانیا برایمان باقی‌مانده است، تصویر زمانی است که رامین رضاییان و سعید عزت اللهی و چندتای دیگر روی توپ افتاده‌اند تا نگذارند از خط رد شود. علاوه بر اینکه یک رگه کمدی جدی در این لحظه هست و اگر بچه‌ها کمی بد شانس بودند می‌توانست این لحظه به تراژدی ختم شود، اما این اتفاق نیفتاد و در نهایت بیرانوند توپ را گرفت و غائله را ختم کرد. تصویر بعد از این صحنه از خود صحنه جذاب‌تر است. بعد از اینکه رامین و سعید از روی توپ بلند شدن و از زیر لگدهای پیکه و کاستا جان سالم به در بردند، انگار از جنگی تن به تن برگشته‌اند، چهره‌هایشان درهم بود و خراب. آن توپ نباید از خط رد می‌شد، به هر قیمت. در یکی از شبکه‌های اجتماعی کامنت جالبی به این صحنه دیدم. نوشته بود:«آن خط مرز ایران بود که توپ نباید از آنجا رد می‌شد.» از یک زاویه جمله دقیقی است. یکی دیگر این صحنه را به عکس معروف برافراشتن پرچم آمریکا در ایوجیما تشبیه کرد. اینجا رامین و سعید و بیرانوند و بقیه نقش‌شان مرزبانی از آن خطی بود که اگر توپ ازش رد می‌شد ملتی را ناامید می‌کرد. 
*در جای دیگری هم قبلا گفته‌ام. قبل ازجام‎جهانی ظاهرا یواخیم لوو شبکه‌های اجتماعی را برای بازیکنانش ممنوع اعلام کرده است. کاری به نتیجه تیم قهرمان جهان تا حالا ندارم، از بازی دیشب هم بی‌خبرم، اما این کار به ذات خودش بسیار کار درستی است. همان کاری که ما نکردیم و الان داریم بابتش تاوان می‌دهیم.رفتار بچه‌گانه سردار آزمون بعد از بازی با اسپانیا نشان از این دارد که برای این میدان، مرد تربیت نکرده‌ایم. آن هم در پست حساس سردار. از گریه‌اش می‌گذرم که اصلا توجیهی نمی‌شود برایش تراشید، اما حرفی که زده بیشتر عصبانی‌کننده است تا خنده‌دار. ظاهرا گفته اگر مردم مرا نخواهند دیگر به تیم ملی نمی‌آیم! مردم؟! اگر این حرف را زده‌ که بیایند حمایتش کنند، که اینجا ایراد به کی‌روش وارد است که جنگجویانش را آنقدر خام انتخاب کرده. اگر هم جدی گفته که اصلا صلاحیتش در این جایگاه نیست که بخواهد بیاید یا نیاید. پرویز دهداری-روحش شاد- زمانی که 14 بازیکن از تیمی که به بازی‌های آسیایی 1986 سئول برده بود، در یک نامه اعتراضی استعفا دادند، جمله دقیقی گفت:«انگار این بازیکنان نمی‌دانند که تیم ملی ارگان دولتی نیست که بخواهند از آن استعفا دهند. تیم ملی زمانی دور هم جمع می‌شود و زمانی دیگر که تورنمنت تمام شود هر کس به تیمش می‌رود. استعفا معنا ندارد در تیم ملی.» حالا حکایت سردار است. کاش تاوان ممنوع نکردن شبکه‌های اجتماعی و اینستاگرام و اینترنت را در آستانه حساس‌ترین بازی این چند سال ندهیم. رونالدو و تیمش با ما شوخی ندارند.