سایه «شما» کم نشود

یکی از تراژدی‌های این سالیان فوتبال ایران به نقطه پایان رسید؛ پایانی تلخ و غم‌انگیز. حامد خوش‌نشین، نام یکی از هواداران گیلانی پرسپولیس بود که سال96 برای تماشای مسابقه پرسپولیس و تراکتور به ورزشگاه آزادی آمد. بعد از آن بازی، او در مسیر برگشت تصادف کرد و دچار ضایعه نخاعی شد. حامد پس از آن تا آخر عمر ناچار شد روی ویلچر زندگی کند تا اینکه نهایتا اواخر هفته گذشته چشم از این جهان خاکی فرو بست. به این ترتیب زندگی دردناک او در سال‌های اخیر به پایان رسید، هرچند که بی‌گمان جای خالی‌اش برای اعضای خانواده و دوستان و نزدیکان او پر نخواهد شد. روحش شاد.
چند روز پیش علیرضا بیرانوند در خلال همان مصاحبه آماتور و مشهورش، پیرامون هوادار خارج‌نشین متمولی که به باشگاه کمک می‌کند، گفته بود: «او خیلی هوای ما را دارد. خدا سایه‌اش را از سرمان کم نکند.» البته که کمک‌های مالی یک هوادار به تیم محبوبش- البته اگر بی‌چشمداشت باشد- خیلی هم خوب است و نشان از عرق و علاقه دارد اما در رهگذر عشق و احساسات امثال حامد نازنین است که برند این باشگاه (مثل استقلال) تا این اندازه بزرگ شده و دیگرانی هم پیدا می‌شوند که کمک‌های مالی هنگفت به این تیم‌ها داشته باشند. شاید دست حامد فقید یا آن هوادار بلوچ و نابینای پرسپولیس که بارها برای «حس کردن» مسابقات سرخپوشان به تهران آمده خیلی پر نباشد اما آنها با همه وجودشان این تیم‌ها را بالا می‌برند و باعث می‌شوند سرخابی‌ها از نظر پایگاه اجتماعی به این رتبه و جایگاه برسند.
خوب است هوادار متمولی دارید که برای تیم پول خرج می‌کند، هرچند اگر مجاری استاندارد کسب درآمد در فوتبال ایران مثل حق پخش تلویزیونی و کپی‌رایت باز بود، نیازی به این کمک‌ها هم نبود. با این حال اگر می‌خواهید آرزو کنید سایه کسی از سر باشگاه کم نشود، این دعا را برای همه هواداران داشته باشید؛ کسانی که پرسپولیس و استقلال با شور و احساسات عاشقانه آنها به اینجا رسیده‌اند. همه‌‌چیز فقط پول نیست.