به عمل کار برآید
مدتهاست بسیاری از نمایندگان مجلس عوامل مختلفی را که منجر به چالشهای اقتصادی شده بهویژه در حوزه تورم، تولید، نرخ ارز و سایر مسائل اقتصادی اعلام میکنند اما حرکت مؤثری در زمینه رفع این چالشها دیده نمیشود و سخنان صرفا به بیان ایدهها محدود شده است. یکی از این موضوعات، بحث ارز ترجیحی و سهمیهای است. در طول چند سال گذشته بهویژه از سال 1397بحثهای مفصلی درباره چالشهای بزرگ ارز چندنرخی و سهمیهای شده و بسیاری از کارشناسان و مقامات مسئول متفقالقولند که نظام ارز تک نرخی میتواند یکی از راهکارهای مهم برای حل نوسانهای نرخ ارز و حذف رانتهای بهوجود آمده در اقتصاد ایران باشد. در همین رابطه روز گذشته، شمسالدین حسینی، رئیس کمیسیون تلفیق بودجه مجلس که اتفاقا در گذشته نیز وزیر اقتصاد بوده گفت: رشد نقدینگی در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال قبل از آن برابر یک هزار و ۵۶همت رشد داشت که ۹۸همت از این رقم بهدلیل این بود که دولت ارز را ۲۰هزار تومان میخرید و به تولیدکننده 4 هزار تومان میفروخت و بنا بر آمار ۵۸درصد رشد نقدینگی بهدلیل اجرای سیاست ارز ۴۲۰۰تومانی بود. با وجود این صحبتها اما همچنان نظام ارزی کشور یک نظام چندنرخی است . با وجود آنکه با تلاش دولت ارز 4200تومانی حذف شده است اما همچنان نرخهای متفاوتی برای نرخ ارز وجود دارد که مشخص نیست آثار آن در سالهای آینده چگونه ارزیابی میشود.حسینی دیروز همچنین گفت: عامل اصلی تورم نقدینگی است اما سؤال این است که عامل رشد نقدینگی چیست. با وجود اجماع بر سر این موضوع که عامل رشد نقدینگی و تورم کسری بودجه است اما شاهد هستیم اصلاح ساختاری بودجه تا اصلاح یک سند تنزل مییابد. با وجود آنکه سخنان رئیس کمیسیون تلفیق بودجه مجلس مورد تأیید مسئولان و کارشناسان است اما باید پرسید چرا مجلس اقدامات فوری و عاجلی برای کوچکسازی بدنه دولت که عامل اصلی کسری بودجه است انجام نمیدهد؟ اگرچه در این زمینه بحثهای مفصلی در مجلس انجام شده است اما نشانه های اقدام بزرگی که به کوچکسازی دولت و کاهش کسری بودجه منجر شود از سوی مجلس دیده نمیشود و مصوباتی هم که مربوط به واگذاری اموال دولت است مشخص نیست چگونه اجرا میشود. در عین حال باید گفت این مصوبات ناکافی است و به اصل بحث یعنی خروج دولت و شرکتهای شبه دولتی از بنگاهداری پرداخته نمیشود.در اینجا باید گفت، به عمل حرف برآید به سخندانی نیست.