ستون‌ استوار‌ خوشنویسی

حمیدرضا محمدی

عـمــادِ بزرگ که او را از ستون‌های استوار تاریخ خوشنویسی ایران دانسته‌اند، بی‌شک یگانه سرفصل خوشنویسی روزگار ماست.
عباس اخوین

او را از آخرین خوشنویسان ممتاز ایران می‌دانند. وی خطش طراز بود از بس که خوش می‌نوشت. برای همین هم بود که او را پس از آنکه شاهنامه‌ای چشم‌نواز و دل‌انگیز قلمی کرد، «عمادالکتّاب» لقب دادند. او که نامش میرزا محمدحسین سیفی قزوینی بود، نسخ و نستعلیق و شکسته‌نستعلیق را استادانه تحریر می‌کرد. اگرچه از پیروان مریدوار میرزا محمدرضا کلهر بود اما خود خوشنویسی ایرانی را یک‌سر‌وگردن اعتلا و ارتقا بخشید.
اما او اگرچه روحی لطیف داشت و همه عمر سر در نوشتن و خوش‌نوشتن، اما حالی پرهیاهو هم داشت و در نهضت مشروطه، در صف اول انقلابیون آزادی‌خواه بود چنان‌که در استبداد صغیر به ناگزیر و ناچار، به تبعید رفت. همچنین با عضویت در کمیته مجازات، نگارش شب‌نامه‌ها را عهده‌دار شد که آن نیز برایش بی‌دردسر نبود و جالب آنکه با وساطت عیسی صدیق‌اعلم و ادوارد براون، پس از 4 سال حبس در سال ١٣٠٠، وقتی ۶٠ ساله بود، رهایی یافت. ‌همین وجه شخصیتش بود که الهام‌بخش خلق شخصیت رضا تفنگچی در سریال هزاردستان شد. او اما پس از آزادی، در ١۵ سال آخر عمر، کارهای ماندگاری کرد که تا به امروز به یادگار مانده است؛ کتیبه‌های آرامگاه فردوسی در توس، دبیرستان دارالفنون، دانشسرای عالی، دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران، سردر ورودی بیمارستان فیروزآبادی در شهرری و همچنین برخی کتیبه‌های آستان حضرت عبدالعظیم. حالا قرار است امروز عصر (سه‌شنبه، نهم خرداد)، از یادمان تازه‌ای که بر مزارش در امامزاده عبدالله شهرری ساخته شده، پرده‌برداری شود. او ‌ احیاگر خوشنویسی در عصر معاصر بود و این هنر را از نسل اسلاف آن، به اخلافش پیوند داد.