آواز قو!

شاید در شروع این فصل خیلی‌ها به مربیان خارجی تازه‌وارد لیگ توجه می‌کردند؛ مربیانی که عملکرد خوبی نیز در لیگ برتر بیست‌و‌دوم داشتند. با این حال، این دوره لیگ ویژگی مهم دیگری هم داشت؛ اعتماد کردن به مربیان جوان. در این دوره از لیگ برتر چهره‌هایی بودند که نخستین تجربه مربیگری‌شان را پشت سر می‌گذاشتند، با این حال اوضاع برای این مربیان جوان در فوتبال ایران چندان خوب پیش نرفت. یکی از آنها حمید مطهری بود که حتی قبل از پایان فصل برکنار شد و حالا دستیار امیر قلعه‌نویی در تیم ملی است. لیگ 2مربی جوان‌تر هم داشت که در تیم شهرشان مشغول به‌کار بودند؛ مربیانی که بعید است با این همه رنج و خستگی، فصل آینده را هم در این تیم‌ها بگذرانند.
مازیار زارع و فرزاد حسین‌خانی، سال‌ها برای تیم زادگاه‌‎شان به میدان رفتند؛ 2بازیکن درجه یک که همیشه محبوبیت قابل‌توجهی در انزلی و کرمان داشتند. وقتی ماموریت بازگشت مس و ملوان به لیگ برتر بسیار سخت به‌نظر می‌رسید، همین دو نفر بودند که توانستند تیمشان را دوباره به سطح اول فوتبال ایران برگردانند. برای ملوان و مس این اتفاق چیزی شبیه زندگی پس از مرگ بود، با این حال ابزار کافی در اختیار این دو نفر قرار نگرفت. نه ملوان در حد و اندازه‌های لیگ برتر بسته شد و نه مس ترکیبی شبیه یک تیم لیگ برتری داشت. حالا کار به جایی رسیده که مازیار از همین حالا استعفایش را برای فصل بعد اعلام کرده و حسین‌خانی نیز رقابت بسیار سختی برای نگه‌داشتن مس در لیگ برتر دارد.
فوتبال ایران باید بیش از حد، به مربیان جوانش بها بدهد؛ چرا‌که آینده نیمکت‌ها به این اسم‌ها تعلق دارد. فعلا اما شرایط برای این نفرات آنقدر سخت شده که آنها عطای فوتبال را به لقایش بخشیده‌اند.