پنج کیلومتر تا خط پایان!

امیرمحمد یعقوب‌پور- روزنامه‌نگار

لیگ بیست و دوم شاید مشکلات زیادی داشته اما هیچ‌وقت حوصله‌سربر نبوده است. این همان لیگی است که 25‌هفته از شروعش سپری شده و هنوز نمی‌توان تیم قهرمانش را با اطمینان معرفی کرد. این همان لیگی است که سرشار از جذابیت و اتفاق‌های غیرقابل‌پیش‌بینی به‌نظر می‌رسد. با این حال از یاد نبریم که این لیگ، همیشه مستعد جنجال، درگیری و اعتراض نیز بوده است. این دیگر مسئولیت فدراسیون خواهد بود که این 5‌هفته پایانی را به بهترین شکل ممکن برگزار کند و فضایی به‌وجود بیاورد که در آن، همه از تماشای فوتبال لذت ببرند. حیف خواهد بود اگر غبار جنجال، روی تصویری بنشیند که می‌تواند یک قاب زیبا و تاریخی برای فوتبال باشگاهی ایران بسازد.

  سبقت در اعتراض
این هفته‌های آخر لیگ آنقدر حساس است که حتی مربیان همیشه آرام لیگ را نیز با اعتراض درگیر می‌کند. ژوزه مورایس در این فصل کمتر علیه داوری صحبت کرده و تمرکزش همیشه روی فوتبال بوده اما حتی او هم علیه داور مسابقه با تراکتور موضع گرفته و در نقد این داور صحبت کرده است. در پایان همان مسابقه، مدیرعامل باشگاه سپاهان نیز به رختکن داورها رفته است. اگر مورایس این چنین با یک تصمیم برافروخته‌شده باشد، طبیعتا یحیی و ساپینتو نیز با سابقه‌ای طولانی که در اعتراض‌های شدید و مصاحبه‌های تند علیه داوری دارند، کوتاه نخواهند آمد. این 2 نفر در طول فصل بارها و بارها از عملکرد داوران انتقاد کرده‌اند و آنها را زیر سؤال برده‌اند. به‌نظر می‌رسد در این 5‌هفته، داوران لیگ برتر با بیشترین میزان فشار روبه‌رو شوند. همچنان خبری از VAR هم نیست و فقط باید ابراز امیدواری کرد که این آخرین روزهای فوتبال ایران بدون این تکنولوژی باشد. به هر حال کمیته داوران باید بهترین، دقیق‌ترین و موشکافانه‌ترین انتخاب‌های ممکن را برای این چند هفته آخر انجام بدهد و از بیشترین ظرفیت داورانش برای این بازی‌ها استفاده کند. حالا شرایط آنقدر حساس است که یک اشتباه کوچک، سرنوشت جام را تغییر خواهد داد. داورها نیز باید خودشان را برای داوری با بیشترین فشارها و ملتهب‌ترین جوها آماده کنند.

  سازمان لیگ؛ یک امتحان سخت
استقبال از دیدارهای لیگ برتر در چند هفته بعدی به اوج می‌رسد. طبیعتا مدعیان قهرمانی می‌خواهند از بیشترین ظرفیت ممکن هوادار در این هفته‌ها استفاده کنند. جدا از این، 2‌هفته دیگر هم یک شهرآورد برگزار می‌شود که می‌توان آن را در ردیف حساس‌ترین دربی‌های تاریخ فوتبال ایران قرار داد. به‌نظر می‌رسد در این مورد، همه‌‌چیز به سازمان لیگ بستگی دارد. اگر سازمان لیگ بتواند اوضاع را به خوبی کنترل کند و آرامش را در همه ورزشگاه‌ها برقرار سازد، لیگ برتر بیست‌و‌دوم نیز یک پایان بسیار باشکوه خواهد داشت. در غیراین صورت، فوتبال به حاشیه می‌رود و صحنه‌های زشت جای جذابیت‌های فوتبال را می‌گیرد. سازمان لیگ قبلا نشان داده که در ماموریت برگزاری دقیق و بی‌نقص بازی‌ها چندان موفق نیست. آنها این بار باید طور دیگری قدم بردارند و همه شرایط ایده‌آل را برای برگزاری بازی‌ها فراهم بیاورند.
 
  لیگ چهاردهم؛ تجربه‌ای برای تکرارنشدن
آخرین بار در لیگ برتر چهاردهم بود که 3‌تیم تا هفته‌های پایانی برای قهرمانی شانس داشتند. کار به جایی رسید که در هفته آخر لیگ برتر، حدس‌زدن تیم قهرمان بسیار سخت بود و هنوز تراکتور، سپاهان و نفت تهران این شانس را داشتند که جام قهرمانی را لمس کنند. حتما به‌خاطر دارید که در هفته آخر آن فصل چه اتفاقی افتاد. تراکتوری‌ها با وجود از دست دادن قهرمانی، با اعلام اشتباه بلندگوها تصور می‌کردند که باید برای بالا بردن جام آماده شوند و همزمان سپاهانی‌ها در اصفهان مهیای برگزاری مراسم می‌شدند. آن هرج و مرج عجیب و غریب و اشک و لبخند همزمان تراکتوری‌ها، عملا روی فوتبال سایه انداخت. دیگر کسی از رقابت فوتبالی حرف نمی‌زد و همه درگیر حواشی مربوط به این بازی شده بودند. این اتفاق به هیچ وجه نباید در لیگ برتر بیست‌و‌دوم تکرار شود. فوتبال ایران باید نشان بدهد که ظرفیت چنین رقابتی را بعد از چندین سال، به‌دست آورده است.