در ستایش خاموش‌کننده‌های آتش
حامد فوقانی، دبیر گروه شهر
در روزهایی که صحبت از آتش‌افروزی عده‌ای و تخریب اموال عمومی شهر در میان است، کسانی که جانشان را همواره و در سرد و گرم روزگار کف دست‌شان میگیرند تا جان عده‌ای را از میان شعله‌های آتش نجات دهند، نباید فراموش کرد. مردان آتش، بارها و بارها ثابت کرده‌اند هیچ‌چیزی برایشان بااهمیت‌تر از جان و مال هموطنان نیست. در میان آتش‌نشانان کم نیستند افرادی که مثل خیلی دیگر از خادمان این مرز و بوم، جان داده‌اند، شهید شده‌اند، زخمی شده‌اند، خانه و خانواده را برای انجام ماموریت مدت زیادی تنها گذاشته‌اند یا به‌خاطر حادثه‌ای تلخ، متأسفانه «از کار افتاده» لقب گرفته‌اند. در عین حال، این مردان بی‌ادعا کمتر مورد تقدیر و توجه بوده‌اند. هفتم مهرماه بهانه‌ای است تا از دلسوزانی که گاهی حتی مورد بی‌مهری قرار میگیرند، یاد شود و تجلیلی در خور شأن صورت گیرد؛ یعنی درست روز بعد از پایان گرامیداشت هفته دفاع‌مقدس. به‌واقع که بسیاری از عملیات‌هایی که آتش‌نشانان طی مدت فعالیت‌شان در کشور به انجام رسانده‌اند، دست کمی از عملیات‌های رزمندگان 8سال جنگ تحمیلی نداشته است. همین باعث شده تا تعدادی از آنها مدال «شهادت» بر پیکر مطهرشان بنشیند و عنوان «شهید خدمت» زینت‌بخش نام‌شان شود.
«روز ملی آتش‌نشانی و ایمنی» به‌خاطر یادآوری رشادت‌های آتش‌نشانان هنگام نبرد با آتش غول‌پیکر 7مهر سال1359 در تقویم به ثبت رسیده است. آن زمان پالایشگاه آبادان در پی حمله هوایی رژیم بعث عراق آتش گرفت و درنهایت 12 آتش‌نشان به درجه شهادت نایل شدند.
در آن روز، مردانی از جنس فولاد آب‌دیده، شجاعانه، پا پس نکشیدند و آفریننده جلوه‌های مختلفی از ایثار و شهادت شدند. بعدها در حوادثی دیگر مثل ساختمان پلاسکو (دی‌ماه1395)، پالایشگاه تهران (خردادماه1400)، متروپل آبادان (خردادماه1401) و... آتش‌نشانان ایرانی نشان دادند که حتی با داشتن تجهیزات جدید، اگر لازم باشد، در حفظ جان و مال شهروندان، هرآنچه در توان دارند را به‌کار خواهند گرفت. همین شده که آتش‌نشانان همیشه مورد احترام مردم قرار داشته و دارند. اما چه می‌شود که در اتفاقات روزهای گذشته آتش‌نشان و خودرو آتش‌نشانی مورد هدف قرار می‌گیرد؟ حمله به ۴ایستگاه و خسارت رساندن دست‌کم به ۲۵دستگاه آتش‌نشانی را با چه منطق و عقلانیتی می‌توان توجیه کرد؟ واقعا چه هدفی دنبال شده تا حداقل 4آتش‌نشان به جد صدمه ببینند؟ چه مطالبه‌ای می‌تواند اختلال در روند امدادرسانی و جلوگیری از گسترش آتش یک‌انبار، خانه، اداره یا مغازه را سبب شود؟ اگر کودکی نیازمند کمک آتش‌نشانان، خانمی خانه‌دار مستاصل در برابر حریق رخ داده و دود به راه افتاده یا کارگری گیر افتاده در چاه که انتظار رسیدن نیروهای امدادی را می‌کشد، تنها به‌دلیل همین اختلال‌ها یا تخریب تجهیزات آتش‌نشانی، قطع عضو شده یا فوت کرده باشد، تکلیف چیست؟ آیا همین آتش‌نشان‌ها نیستند که با دل‌رحمی تمام، حیوانات خانگی و بومی شهر را از گرفتاری نجات می‌دهند؟ اینچنین پرسش‌هایی در حالی مطرح است که مدیریت شهری برای پاسخ به یک‌مطالبه درست شهروندی، استخدام زنان آتش‌نشان را دنبال می‌کند، اما شرط اصلی این است که زنان سرخ‌پوش هم به‌عنوان نیروهای امدادی و ایمنی، پس از فعال شدن، مورد اهداف تخریبی قرار نگیرند؛ چراکه قطعا آنها برای کمک به مردم به میدان خواهند آمد.
