گزارش یک شکست

بهروز رسایلی

مسئولان فعلی تراکتور با انتشار بیانیه‌ای اعلام آمادگی کرده‌اند باشگاه را تحویل دولت بدهند. به‌طور مشخص منظور از کسی که چنین بیانیه‌ای داده محمدرضا زنوزی است؛ سرمایه‌داری که از ابتدای لیگ هجدهم، یعنی خرداد97 مالک باشگاه تبریزی شد و طی 3 سال‌ونیم گذشته عملکرد بسیار بحث‌برانگیزی در این تیم داشت. زنوزی امروز در حالی با خیال راحت دم از آمادگی برای تحویل تراکتور می‌زند که قرار بود او این باشگاه را به نقطه‌ای دست‌نیافتنی در فوتبال ایران برساند، اما حالا با کارنامه‌ای پر از شکست و بدهی، بدون چشم‌اندازی روشن تصمیم به واگذاری تیم گرفته است.

در منطقه سقوط
تراکتور که فصل بسیار بدی را پشت‌سر می‌گذارد، با 11امتیاز از 12بازی در رده سیزدهم جدول رده‌بندی قرار گرفته و رسما در منطقه سقوط است. آنها با فجرسپاسی و نفت مسجدسلیمان هم‌امتیاز هستند و عمیقا باید ممنون تیم بحران‌زده پدیده باشند که با 3 امتیاز از مدت‌ها قبل عملا سقوطش به دسته پایین‌تر را قطعی کرده است. صد البته هنوز نیم‌فصل اول هم به پایان نرسیده و برای قضاوت خیلی زود است، اما شرایط فنی تراکتور به هیچ‌وجه جای دفاع ندارد. آنها امسال در لیگ قهرمانان آسیا هم حضور ندارند که خودش یک نمره منفی دیگر است.

حذف از جام حذفی
شرایط بد تراکتور تنها محدود به لیگ برتر نیست، چرا که این تیم در جام حذفی هم خیلی زود کنار رفت. تراکتور که در مرحله یک‌شانزدهم نهایی به مس رفسنجان خورده بود، بعد از تساوی بدون گل در طول 120دقیقه در ضربات پنالتی مغلوب حریف شد. اگرچه این بازی بحث بسیار جدی داوری داشت و به‌نظر می‌‎رسد تراکتور متضرر شد، اما به هر حال نخستین جام فصل برای آنها خیلی زود از دست رفت. با توجه به فاصله 17امتیازی با صدر جدول، طبیعتا از قهرمانی لیگ هم خبری نخواهد بود و این یعنی تراکتور فصلی عجیب و دلسردکننده را می‌گذراند.

بدهی‌های سنگین
به‌طور کلی از آنجا که نگاه زنوزی به تراکتور یک پروژه جاه‌طلبانه بود، او مربیان و بازیکنان خارجی زیادی استخدام کرد که با اغلب آنها قراردادهای طولانی‌مدت و ناشیانه بسته شد. در نتیجه تراکتور با انبوهی از بدهی مواجه است که طبیعتا باعث آزار مالکان بعدی خواهد شد. آخرین خبر در این مورد آن بود که تراکتور باید ظرف یک ماه آینده بیش از یک میلیون یورو غرامت به کوین فورچونه بپردازد. این تازه غیراز محکومیت‌های باشگاه در پرونده بازیکنانی مثل لی اروین و عکاشه حمزاوی است. تجربه نشان می‌دهد این قبیل شکایات خارجی تا چند سال دیگر می‌توانند وصول شوند و کار را برای مدیران سخت کنند.

وعده‌های محقق‌نشده
دوران مالکیت زنوزی در تراکتور اما با انبوهی از وعده‌های محقق‌نشده همراه بود. او قول داده بود زیاد مصاحبه نکند و جنجال راه نیندازد، اما راه انداخت. او قول داده بود تراکتور را به یک بنگاه اقتصادی تبدیل کند و ظرف 2 سال سهام آن را به هواداران بدهد، اما نداد. او قول داده بود برای تراکتور ورزشگاه اختصاصی جدید و مدرن بسازد، اما حتی کلنگش را هم به زمین نزد. او قول داده بود تیمش را قهرمان لیگ برتر کند، اما نکرد و امسال هم نمی‌کند. او قول داده بود پای ستاره‌هایی را به ایران بکشاند که تا به حال نظیرشان را ندیده بودیم، اما این اتفاق هم رخ نداد و تنها مشتی بازیکن خارجی عموما متوسط با دستمزدهای بالا و قراردادهای دردسرساز به سرخپوشان تبریزی پیوستند. حقیقت آن است که مالکیت تراکتور از سوی زنوزی، یک شکست تمام‌عیار بود. این تیم «احتمالا» در حالی به دامان دولت برمی‌گردد که مشکلاتش نسبت به قبل بسیار بیشتر شده است.