چالش‌های وزارتخانه بی‌وزیر

این روزها جامعه فرهنگیان آموزش و پرورش 2 خواسته اصلی دارند که در گرو معرفی وزیر جدید آموزش و پرورش است؛ اولی تعیین تکلیف طرح رتبه‌بندی معلمان در مجلس، دوم ساماندهی مدارس برای بازگشایی پس از 2سال سخت کرونایی است. خواسته اول که در مجلس مطرح است، اما وزیری را می‌طلبد که آن را به‌صورت جدی و مستمر پیگیری کند و به سرانجام برساند، اما خواسته دوم یعنی ساماندهی مدارس برای شروع آموزش حضوری به‌دلیل وضعیت نامشخص مدیران میانی و استان‌ها، با سرعت بسیار کمی در حال انجام است. از طرف دیگر، فرهنگیان خسته و فرسوده از گمانه‌زنی‌های بی‌پایان در محافل مختلف حول محور گزینه‌های پیشنهادی آموزش و پرورش در این 5/2 ماه ، می‌خواهند که رئیس‌جمهور هر چه زودتر تکلیف وزیر بعدی را مشخص کند تا مسائل روی زمین مانده، بیشتر از این تبدیل به کلاف سردرگم نشود.
محمد حسنی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در گفت‌وگو با همشهری درباره ضرورت‌های تعیین هر چه سریع‌تر گزینه نهایی وزارت آموزش‌ و پرورش، می‌گوید: «سرپرست وزارتخانه هر چقدر هم که فردی قوی باشد، باز هم سرپرست است و اطرافیان و بدنه وزارتخانه و ادارات استانی و سپس مدارس او را به‌عنوان فردی موقت می‌بینند؛ بنابراین آموزش و پرورش در شرایط کنونی نیاز دارد هر‌چه سریع‌تر وزیری داشته باشد که به‌طور جدی کارها را جلو ببرد.»
عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش می‌افزاید: «به‌خاطر اینکه آموزش و پرورش می‌خواهد آموزش دانش‌‌آموزان را حضوری کند، رأس این وزارتخانه نیازمند فردی است که به‌طور تثبیت‌شده مستقر باشد و بدنه آموزش و پرورش هم به پشتوانه او احساس دلگرمی کنند و جلو بروند. آموزش و پرورش هم مانند دیگر دستگاه‌ها دچار به‌هم‌ریختگی‌هایی به‌خاطر کرونا‌ست و در این شرایط خیلی تصمیم‌ها فقط از عهده یک وزیر برمی‌آید. با مستقر‌شدن وزیر، بدنه و کارشناسان و کارکنان هم خیال‌شان راحت می‌شود و احساس آرامش می‌کنند.»
پیگیری جدی خواسته‌های معلمان از دیگر نکاتی است که این کارشناس آموزشی از آن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل ضروری‌بودن انتخاب زودتر وزیر آموزش و پرورش نام می‌برد. «همسان‌سازی حقوق معلمان یک مسئله بسیار جدی است که باعث ایجاد خشم فشرده در ذهن‌ معلمان شده است. اگر این وضعیت درست و به‌موقع مدیریت نشود، مسئله ایجاد می‌کند. تحقق همسان‌سازی حقوق معلمان به وزیر نیاز دارد که هم‌اکنون بتواند رایزنی‌های لازم، منسجم و مؤثری با دولت و مجلس انجام دهد.»
عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در این‌باره به همشهری می‌‌گوید: «درخصوص ثبات مدیریتی در وزارت آموزش و پرورش، هم‌اکنون می‌توان گفت که بیشتر معاونان و مدیران کل وزارت آموزش و پرورش خود را متعلق به تیم دولت فعلی نمی‌بیینند بنابراین طبیعی است که خیلی حس همراهی ندارند. سرپرست وزارتخانه هم معمولا به‌صورت محدود دست به تعویض مدیران می‌‌زند، چه‌بسا که اصلا مدیران ارشد را تغییر ندهد و رویکرد این باشد که به مدیران بگوید شما هستید و با هم همکاری می‌کنیم. اما بلاتکلیفی مدیران ارشد سیستم می‌تواند موجب ناکارآمدی شود.»
ظاهرا یکی از اقدامات دولت برای رسیدن به گزینه نهایی وزارت آموزش‌وپرورش، گرفتن اسامی پیشنهادی نمایندگان عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بوده است.
علیرضا منادی سفیدان، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با همشهری در این‌باره، می‌‌گوید: «دولت در حدود 20روز گذشته از همه اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس خواسته بود که گزینه‌های پیشنهادی خود را برای وزیر آموزش و پرورش معرفی کنند. برخی از اعضا گزینه خود را معرفی کردند و برخی هم فردی را پیشنهاد ندادند. هم‌اکنون حدود 40روز از مهلت رئیس‌جمهور برای معرفی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش به مجلس شورای اسلامی باقی مانده است و امیدواریم وزیری با شاخصه‌ها و سنجه‌هایی برای این وزارتخانه کلیدی معرفی شود که مردم، بدنه آموزش‌وپرورش، مجلس شورای اسلامی و کمیسیون آموزش و تحقیقات را بتواند راضی کند.»
رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس می‌افزاید: «در بین افرادی که توسط نمایندگان عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس به‌عنوان پیشنهاد برای وزارت آموزش و پرورش معرفی شده‌اند، هم افراد جوان و هم میانسال و باتجربه حضور دارند.»
او در پاسخ به اینکه تعیین وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش در چه مرحله‌ای قرار دارد؟ نیز گفت: «اطلاع دارم که دولت در همین فرصتی که برای معرفی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش دارد، استعلام‌های لازم را برای افراد مختلفی انجام داده است ولی اینکه در نهایت به کدام‌یک از گزینه‌ها برای معرفی به مجلس خواهد رسید، خبری ندارم.»