جمشید حمیدی- کارشناس والیبال
ما در بازیهای المپیک هم از مشکل همیشگیمان زجر کشیدیم؛ هنوز بازیکنان ما در تکنیکهای پایه مشکل دارند. در بیشتر بازیها ما در دریافت خوب نبودیم. در بازی با ژاپن در پست قدرتی میلاد عبادیپور روی تور خوب نبود. افسوس که آلکنو جایگزین برای او نداشت. شاید اگر امیرحسین اسفندیار بود یا پوریا فیاضی آسیب نمیدید، میشد این خلأ را پر کرد. ایران در توپگیری هم خوب نبود، در حمله تنوع نداشت، چون توپها درست نمیرسید.
مشکلات تیم زیاد است. حتی اگر تیم صعود هم میکرد، نمیتوانستیم مقابل روسیه و برزیل خوب بازی کنیم. مسئله ما این بود که تیمهایی مثل ژاپن از پنجشش سال قبل برای این بازیها آماده شده بودند اما ما فقط بهدنبال وعدهدادن بودیم؛ وعدههایی که محقق نشد. ما حتی در مقابل ژاپن اعتبارمان را هم از دست دادیم. اما جوانانی داریم که سالهاست سنگشان را به سینه میزنیم. آنها برنامهریزی میخواهند. جوانان ما تجربه نداشتند و باتجربههایمان کاربرد لازمی را که باید داشته باشند، نداشتند.
اگر داورزنی وعده مقام میدهد، باید از قبل شرایط را مهیا میکرد. والیبال ما بیش از هر چیز به تغییرات نیاز دارد، به دگرگونی و آدمهایی که والیبال بدانند. او باید از آدمهای غیروالیبالی دست بکشد و از پایه والیبال را درست کند. والیبال ما استعداد دارد اما بهکار پایهای نیاز دارد.
والیبال ما از پایه زجر میکشد
در همینه زمینه :