‌به خواست مردم استعفاء می‌کنم

11روز اعتراض خیابانی در ایروان و برخی شهرهای دیگر ارمنستان، نخست‌وزیر این کشور را قانع کرد که  از سمتش استعفا کند و به 10سال حضورش در قدرت پایان دهد.

سرژ سرکیسیان عصر دیروز درحالی‌که هزاران نفر از مخالفانش در خیابان‌های ایروان علیه او شعار می‌دادند، با انتشار بیانیه‌ای «برای آخرین بار به‌عنوان رئیس دولت» مردم را خطاب قرار داد و گفت: «جنبش خیابانی مخالف حضور من در قدرت است و من از این خواسته تبعیت می‌کنم.»  سرکیسیان از سوی معترضان متهم شده بود که با وجود پایان 2دوره حضورش در قدرت، همچنان اصرار بر ماندن دارد. کناره‌گیری او از پست نخست‌وزیری دیروز پس از آن ممکن شد که صدها نفر از سربازان ارتش با خروج از پادگان‌ها درحالی‌که یونیفرم نظامی به تن داشتند به معترضان در خیابان‌ها پیوستند. به گزارش بی‌بی‌سی، سرژ سرکیسیان در بیانیه خود خطاب به افرادی که در پایتخت و دیگر شهرها علیه او دست به تظاهرات زده بودند، گفت: «حق با نیکول پاشینیان(رهبر مخالفان) بود؛ من اشتباه کردم. این وضعیت چند راه‌حل دارد که من به هیچ کدام‌شان متوسل نمی‌شوم. من پست نخست‌وزی را ترک می‌کنم.» استعفای او ساعاتی پس از آزادی نیکول پاشینیان، رهبر مخالفان، اعلام شد که از روز قبل در بازداشت پلیس به سر می‌برد. دیروز پس از آزادی نیکول پاشینیان، فریاد‌های «نیکول، نیکول» خیابان‌های پایتخت را پرکرده بود که خبر استعفای سرژ سرکیسیان منتشر شد. طی 11روز گذشته غیر از پاشینیان که جزو نمایندگان مخالف دولت در مجلس به‌شمار می‌رود، بیش از 200نفر از معترضان نیز بازداشت شده‌اند. نیروهای پلیس پاشینیان را بلافاصله پس از دیدارش با سرکیسیان بازداشت کرده بودند؛ دیداری که هم کوتاه بود و هم بی‌نتیجه. تصور اینکه یکی از نزدیک‌ترین متحدان روسیه پس از چند روز اعتراض خیابانی عطای کرسی ریاست دولت را به لقایش ببخشد، تا ظهر دیروز بسیار دور از ذهن بود. ساعتی بعد اما وقتی که دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین اعلام کرد: مسکو ماجرای اعتراض‌های اخیر در ارمنستان را موضوعی «سیاسی» و «داخلی» می‌داند، روند وقایع در ایروان سرعت گرفت. دانشجویان در تجمعات پرشمار خیابان‌ها را بستند و سربازان با وجود هشدارهای وزارت دفاع بدون سلاح به خیابان‌ها آمدند. اندکی بعد، سرکیسیان به «خواست مردم» از قدرت کناره‌گیری کرد.

اعتراض‌ها از کجا شروع شد؟

3سال پیش مردم ارمنستان در یک همه‌پرسی به اصلاح قانون اساسی و تغییر نظام ریاستی این کشور به نظام پارلمانی رأی دادند. طبق این تصمیم، انتخاب نخست‌وزیر به‌عنوان رئیس دولت برعهده پارلمان گذاشته و ریاست‌جمهوری به یک پست تشریفاتی تبدیل شد. همان زمان هم مخالفان دولت این اقدام را راهکاری برای ادامه حضور سرژ سرکیسیان در قدرت پس از پایان 2دوره پنج‌ساله حضورش در پست ریاست‌جمهوری می‌دانستند. آنها حتی دولت را به تقلب در رای‌گیری متهم کردند. سرکیسیان اما اعلام کرد که هیچ چشمداشتی به پست نخست‌وزیری ندارد و قول داد با پایان دوره ریاست‌جمهوری‌اش در سال 2018، با قدرت خداحافظی کند.

سه‌شنبه هفته گذشته سرژ سرکیسیان اما چنین نکرد. حزب او یعنی حزب جمهوریخواه با حمایت ملی‌گرایان پارلمان، بار دیگر سرکیسیان را بر مسند قدرت نشاند. معترضان اما از چند روز پیش در خیابان‌ها تجمع کردند تا شاید بتوانند نظر پارلمان را تغییر دهند. رأی مثبت نمایندگان مجلس به حضور سرکیسیان در قدرت دامنه اعتراض‌ها را گسترده‌تر کرد. نیکول پاشینیان که رهبری مخالفان را در دست گرفته بود از همان ابتدا عنوان «انقلاب مخملی» را به اعتراض‌ها داد. مخالفان سرکیسیان اقدام او را مشابه اقدام ولادیمیر پوتین در روسیه می‌دانستند. پوتین بعد از 2دوره ریاست‌جمهوری روسیه، به نخست‌وزیری رسید و بعد از یک دوره حضور در پست نخست‌وزیری بار دیگر به سمت ریاست‌جمهوری بازگشت. دولت سرکیسیان همچنین به‌خاطر نزدیکی زیاد به مسکو، همیشه مورد انتقاد شدید بود. سرکیسیان دیروز اما به دور از حمایت روسیه قدرت را ترک کرد.

   سرژ سرکیسیان کیست؟

سرژ سرکیسیان از اواخر دهه1980و طی سال‌های پایانی عمر اتحاد جماهیر شوروی، وارد صحنه سیاسی ارمنستان شد. نام او با نام بحران قره‌باغ گره خورده است. سرکیسیان دراین منطقه به دنیا آمد. او دبیر حزب کمونیست شاخه قره‌باغ بود و پس از فروپاشی شوروی و با آغاز جنگ‌های خونین میان آذربایجان و ارمنستان بر سر این منطقه، فرماندهی نیروهای مسلح دفاع از قره‌باغ را در دست گرفت. او سپس به وزارت دفاع و امنیت ملی هم رسید. سرکیسیان در سال۲۰۰۷ با مرگ آندرانیک مارگوریان به مقام نخست‌وزیری رسید و یک سال بعد در انتخابات ریاست‌جمهوری پیروز میدان شد. در آن سال درگیری میان موافقان و مخالفان او 8 کشته به جا گذاشت. مخالفان او، افزایش فقر و بیکاری در ارمنستان را نتیجه 2دوره ریاست‌جمهوری او می‌دانند.