تجسمی
زنان قدرت می‌گیرند
تأسیس هفت‌نگاه
حافظ روحانی
هفت‌نگاه یکی از نخستین تلاشها برای بنا نهادن یک مؤسسه اقتصادی بزرگ خصوصی در عرصه هنر بود که در میانه دهه1380 ممکن میشد اما علاوه بر هفت‌نگاه که نتیجه همکاری 7گالری خصوصی بود که در میانه این دهه در کنار هم قرار‌گرفتند تا یک رخداد مشترک اقتصادی و فرهنگی را به راه بیندازند؛ این 7گالری عبارت بودند از آریا، الهه، والی، گلستان، هفت ثمر، دی و ماه مهر. اما 2نکته در تأسیس این نهاد اهمیت دارد؛ اول اینکه مدیران همه این گالریها زن بودند و از این منظر هفت‌نگاه نخستین نهاد اقتصادی و فرهنگی بود که به تمامی توسط مدیران زن اداره میشد و دوم اینکه هفت‌نگاه تنها یکی از رخدادهای فرهنگی مشابه در نیمه اول دهه1380 بود. بهعنوان مثال مؤسسه ماهمهر که شامل گالری و آموزشگاه هنرهای تجسمی میشد، در بهمنماه سال1385توسط آریا شکوهیاقبال، مدیر گالری آریا و مژگان والیپور، مدیر گالری والی تأسیس شد. همچنین گروه هنری دنا که شامل 12هنرمند زن میشد- گیزلا وارگا سینایی، فرح اصولی، شهرزاد اصولی، فریده لاشایی، شهلا حبیبی، شراره زندیان، مریم شیرینلو، آریا شکوهاقبال، نسرین خسروی، میترا کاویان، معصومه مظفری و رعنا فرنود- فعالیتاش را در ابتدای دهه1380 آغاز کرده بود. در نتیجه فعالیت زنان در این گروهها اهمیت داشت و نقش فعال زنان در نیمه اول دهه 1380در هنر ایران را تثبیت کرد. هفت‌نگاه تا اواخر دهه1390 اقدام به برگزاری نمایشگاه سالانه میکند و میکوشد از این طریق بازار آثار هنرهای تجسمی را گستردهتر کند. تنها همهگیری ویروس کرونا در سال1399 مانع از برگزاری نمایشگاه سالانه هفت‌نگاه شد.