• شنبه 1 اردیبهشت 1403
  • السَّبْت 11 شوال 1445
  • 2024 Apr 20
چهار شنبه 19 آذر 1399
کد مطلب : 118230
+
-

سال رکود

مشکلات مختلف سبب شده بود ادبیات داستانی ایران کم‎‌‎فروغ شود

داستان
سال رکود


محمد مقدسی   

ادامه جنگ و بحران‎‌‎های اقتصادی حاصل از آن، کمبود کاغذ، سیاست‎‌‎های بررسی کتاب در وزارت ارشاد و قیمت‎‌‎گذاری دولتی کتاب، دست ناشران را بسته بود. نتیجه همه اینها این بود که ادبیات داستانی دچار رکود شد و چاپ آثار داستانی ترجمه افزایش چشمگیری داشت. از طرفی مجلات ادبی «آدینه»، «دنیای سخن» و «مفید» در این سال منتشر شدند و روزنامه‎‌‎نگاری ادبی را با همه مشکلاتی که داشت، رونق دوباره بخشیدند.
نویسنده پرکار دهه1360، جعفر مدرس صادقی، در این سال مجموعه داستان «قسمت دیگران و داستان‎‌‎های دیگر» را منتشر کرد. مدرس صادقی، سبک خودش را داشت؛ داستان‎‌‎هایش با واقع‎‌‎گرایی شروع می‎‌‎شد و کم‎‌‎کم در دنیای فراواقعی فرو می‎‌‎رفت، چنان‌که مرز افسانه و واقعیت در آن مشخص نبود. برای مدرس صادقی ساده‎‌‎نویسی و قصه‎‌‎ گفتن اهمیت بسیار بالایی داشت. زبان‎‌‎ داستان‎‌‎هایش بسیار سهل و ساده بود و در عین حال به حضور بی‎‌‎واسطه افسانه‎‌‎ها در ادبیات کهن هم توجه می‎‌‎کرد، از این‎‌‎رو داستان‎‌‎هایش سرشار از لحظات غافلگیرانه فراواقعی جذاب بودند.
«جلال آریان» قهرمان داستان‎‌‎های اسماعیل فصیح در این سال با رمان «درد سیاوش» در بازار نشر حضور داشت. او در این رمان با بهره گرفتن از دو متن کلاسیک هملت و شاهنامه تلاش داشت هم از جنبه تاریخی به مسئله جوان‎‌‎کشی بپردازد و هم نگاهی تمثیلی به اتفاقات کودتای 28مرداد سال1332داشته باشد. رمان ساختار پلیسی داشت، اما روند معما و گره‎‌‎گشایی آن چندان پرداخته نبود و وسوسه نوشتن داستان فلسفی و عمیق جان داستان‎‌‎گویی فصیح را گرفته و رمان را با وجود پیرنگ جذابش از نفس انداخته ‎‌‎بود.
در این سال و بعد از گذشت 5سال از آغاز جنگ، داستان‎‌‎های ژانر ادبیات جنگ، نویسندگان بیش از پیش به حواشی این جنگ تحمیلی می‎‌‎پرداختند و از روزگار مردمان پشت جبهه‎‌‎ها هم روایت‎‌‎هایی وارد داستان‎‌‎های فارسی شد. حسن احمدی با مجموعه داستان «باران که می‎‌‎بارید» به بازگشت روح شهدا به خانه یا حضور در خواب نزدیکانشان و آماده شدن نوجوانان برای حضور در جبهه‎‌‎ها ‎‌‎پرداخته بود، اما از لحاظ فرم داستان‎‌‎گویی و زبان داستان بسیار ناپخته بود. ناصر جلیل‎‌‎پور با رمان‎‌‎ «چشم‌‎‌‎های اشک‎‌‎آلود» طی اتفاقات رمانتیک و اجتماعی به بازگویی فضای شهر‎‌‎های دور از جبهه جنگ می‎‌‎پرداخت و مصطفی زمانی‎‌‎نیا با داستان در «راه دراز استانبول» با همسفر کردن طیف‎‌‎های مختلف اجتماعی در سفر طولانی با اتوبوس به استانبول تلاش می‎‌‎کرد روایتی دست‎‌‎اول از آدم‎‌‎ها و طیف‎‌‎های اجتماعی زیر سایه جنگ را به خواننده بدهد.
 

این خبر را به اشتراک بگذارید