امید، اصلی‌ترین رکن زندگی
کیوان پهلوان_ نویسنده و پژوهشگر موسیقی
بهتر زندگی کردن، یاد گرفتنی است.
در دنیای امروز، چیزی که بیش از همه خودنمایی می‌کند، اخبار ناراحت‌کننده درباره زندگی آدم‌ها، مشکلات محیط‌زیست و اوضاع آشفته جهان است، اما وقتی درباره همه اینها، انواع و اقسام جرم و جنایت در دنیا، جنگ در کشورهای مختلف و انواع مشکلات اقتصادی و اجتماعی را می‌شنویم، تنها چیزی که در حفظ روحیه هرکدام از ما تأثیر ویژه دارد و باعث می‌شود همه ما برای زنده ماندن و زندگی تلاش کنیم، واژه کوچک اما زیبای «امید» است.
«امید» به‌وجود آورنده احساسات و مبنای جذابیت زندگی است.
«امید» توان تازه‌ای برای ادامه حیات در تک‌تک انسان‌ها به‌وجود می‌آورد.
«امید» رابطه مستقیم با احساس ما درباره امکان‌پذیری یا امکان‌‌ناپذیری یک موضوع دارد. هرقدر چیزی به‌نظر ممکن‌تر برسد، میزان امید بالاتر می‌رود و هر اندازه میزان درک ما از این امکانات بیشتر و مشخص‌تر باشد، امیدمان قوی‌تر می‌شود. در مقابل هرقدر بیشتر حس کنیم که دستیابی به چیزی غیرممکن است، مأیوس‌تر می‌شویم. شادمانی یا خوش‌بینی، ممکن است نتیجه امیدواری باشد، اما خود «امید» نیست.
«امید» مفهومی است در زندگی که هنگام دل‌نگرانی‌ها به‌وجود می‌آید و انسان به آن پناه می‌برد.
امید، کمک می‌کند محکم باشیم و برای زندگی تلاش کنیم. امید، همان حسی است که وقتی در رابطه عاطفی خوبی هستیم به ما اجازه می‌دهد به آینده رابطه نگاه و برای آن برنامه‌ریزی کنیم. تمام حس‌ها‌ی خوب، بدون امید بی‌معنا می‌شوند. با امید داشتن، هورمونهای شادی (اوکسی توکسین، دوپامین، اندورفین و...) بیشتری در بدن ترشح می‌شود و دیگر هورمونهای بدن هم به بهتر شدن حال فرد و بهبود بیماری و کار و در نهایت، به داشتن یک زندگی دلنشین کمک می‌کنند. با امید داشتن، می‌توانیم قدر خودمان و دیگران را بدانیم و زندگی را دوست بداریم. فقط بدانیم که امید، ربطی به خوش‌خیالی ندارد. امید را با خواب و خیال واهی اشتباه نگیرید. امید، برخلاف خوش‌خیالی شما را وادار می‌کند سخت‌تر کار کنید تا موفق شوید. از طرفی باعث می‌شود سمت هر کاری نروید.
امید، به شما جرأت و جسارت می‌بخشد و به مهارت‌ها و چالش‌هایتان در زندگی، ارزش و معنا می‌بخشد. امید، این نیاز را در شما به‌وجود می‌آورد که دوست داشته باشید، خودتان را محک بزنید و ببینید توانایی انجام چه کارهایی را دارید و چه چیزهایی را تجربه کنید که این یکی از گام‌های مهم در مسیر آموختن است. امید، اصلا به‌معنای ایجاد خوش‌بینی کاذب یا دادن وعده‌های توخالی به دیگران نیست.
امید، هیچ نسبتی با بدی‌ها ندارد. زندگی امیدوارانه، یعنی همچنان که از منافع خودتان محافظت می‌کنید و امیدوار به پیشرفت خود هستید به پیشرفت دیگران نیز فکر کنید و برای پیشرفت و منافع خودتان به دیگران امید واهی ندهید. امید، سبب می‌شود خلاقیت ما برای مقابله با مشکلات به‌کار بیفتد.
زندگی سرشار از امید، یعنی اهمیت دادن به افراد دیگر، به چیزهای مهم زندگی‌مان و البته بیشتر از هر چیز و هرکس دیگر اهمیت دادن به‌وجود خودمان.
مراقب خودتان باشید و بخشش به دیگران را فراموش نکنید.
