مراکز تخلیه امن تهران کافی نیست

پریسا امیرقاسم‌خانی/خبر‌نگار

وقتی پای صحبت بهرام عکاشه، استاد زلزله‌شناسی ایران می‌نشینید، شاخص‌تر ین جمله او درباره زلزله‌ای است که قریب‌الوقوع در تهران اتفاق خواهد افتاد.
اگر بخواهیم در خوش‌بینانه‌ترین حالت هم درنظر بگیریم با وجود 4گسل فعال تهران و پس‌لرزه‌هایی که این اواخر اتفاق افتاده است، تهران روزی شاهد زلزله خواهد بود. برای جبران خسارت کمتر، ستاد مدیریت بحران استان تهران، تهمیداتی درنظر گرفته است. یکی از آنها تهیه نقشه‌های مراکز تخلیه امن اضطراری برای هر منطقه است. این نقشه‌ها در سایت شهرداری تهران موجود است. منظور از مراکز تخلیه امن اضطراری، فضاهای باز یا مراکز امن و سرپوشیده و مقاومی هستند که نزدیک‌ترین مکان به محل سکونت شهروندان به شمار می‌روند و عبارتند از: پارک، مسجد، مدرسه، حسینیه و فضاهای خالی و... . افراد هنگام وقوع زلزله و خطرات ناشی از آن یا احتمال وقوع خطر می‌توانند محل سکونت خود را ترک کنند و تا زمان رفع خطر به‌مدت 72ساعت در این مراکز مستقر شوند. این مراکز به 2 دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شوند که مبنای تقسیم‌بندی آنها براساس میزان مسافت نسبت به محل سکونت افراد در هر منطقه است. اکنون در کل 22منطقه تهران 1539مرکز تخلیه امن اضطراری اولیه و 821مرکز تخلیه اضطراری ثانویه وجود دارد که در کل این تعداد به 2360مرکز می‌رسد. جمعیت شهروندان در کل 22منطقه نیز براساس سرشماری سال1395 تعداد 8271850نفر است. این اعداد نشان می‌دهد هر مرکز باید به‌طور متوسط تعداد 3505نفر را در خود جای دهد که اگر بخواهیم برای هر نفر مساحت یک مترمربع را درنظر بگیریم، این مراکز به‌علت محدودیت وسعت، ظرفیت چنین جمعیتی را ندارند. در حقیقت برای مراکز، برنامه‌ریزی براساس جمعیت هر منطقه انجام نشده است و مراکز تخلیه امن اضطراری زمان زلزله نمی‌توانند پاسخگوی شهروندان تهرانی باشند.