مجموعه اشعار حاج حبیبالله شاکر در قالب دیوان «شاکرنامه» با تصحیح و تدوین محمدرضا قنبری و کوشش سیروس(خشایار) شاکر، 43سال پس از فوت این شاعر به چاپ رسید.
به گزارش همشهری، انتشارات زوار این دیوان 1064صفحهای را منتشر کرده که در 6دفتر مرتبط با موضوع خداشناسی، احادیث و ستایش بزرگان دین است؛ عنوان این دفترها عبارتند از: کتاب پیامبر(ص)، کتاب علی(ع)، کتاب حسین(ع)، کتاب اباذر (ره)، کتاب مواعظ و حکایات، اخوانیات و مطایبات.
بخش مهمی از زندگی شاکر، صرف به نظم درآوردن نهجالبلاغه و شرح عارفانه زندگی یاران امام حسین(ع) شده است؛ به همین دلیل، محمدرضا قنبری طی مقالهای 66صفحهای ضمن نقد و بررسی اشعار این شاعر به مرور تاریخچه اشعار دینی و مذهبی در ادبیات ایران پرداخته است.
به گفته قنبری، محور همه سرودههای شاکرنامه، حِکمی و تعلیمی است و با پشتوانهای از آیات قرآن و احادیث و تاریخ اسلام بهدنبال رهنمود و رهگشایی برای جوامع انسانی است.
وی در مقدمه کتاب مینویسد: «مرحوم شاکر در قالب مثنوی بهتر و بیشتر داد سخن داده است؛ بهویژه در مثنوی درخشان «سرگذشت» این جنبه از شعر به نحو بارزتری رخ مینماید. مثنویهای شاعر بسیار روان و تأثیرگذار است.»
حاجحبیبالله شاکر (اَسکی) از شاعران و حکمای سرشناس معاصر شهرستان آمل است که مردم این شهر خاطره شهردار بودن او را در اوایل دهه 40شمسی با نیکی به یاد میآورند.
طی 43سال گذشته خانواده شاکر تلاشهایی برای انتشار این دیوان انجام داده بودند و پس از پیگیریهای مداوم شعرا، بزرگان و جامعه دینی شهر آمل سرانجام قنبری توانست با همکاری فرزند شاعر، یعنی سیروس شاکر، این دیوان را منتشر کند.
هنوز بخشهایی از اشعار شاکر روی نوارهای صوتی و دفترهای قدیمی وجود دارد که قرار است در آینده نزدیک منتشر شود.
43سال بعد از فوت شاعر
«شاکرنامه» منتشر شد
در همینه زمینه :