گرگ و میش صبح است، هوا میل به پاییز دارد و اینجا، سکوی مسافرگیری ایستگاه قطار در میدان راه‌آهن. راننده نیسانی که دقایقی پیش از مسیر پردیس راه‌آهن به سکو راه یافته، گوش به فرمان بی‌نای کاظم خوابانده و آهسته دنده عقب می‌راند: «بیا...بیا...خوبه وایستا.»عرق پیشانی‌اش را می‌گیرد و قفل اهرمی را از در اتاقک نیسانش برمی‌دارد.