ریشه ضرب‌المثل «نان کسی را آجرکردن» به سیلوی نازی‌آباد برمی‌گردد و از قحطی تهران در جریان جنگ جهانی دوم حکایت دارد. ماجرا از این قرار است که به‌دلیل کمبود شدید گندم، در آن روزها از هر نوع غله‌ای که امکان پخت داشت، برای تولید نان استفاده می‌شد و در‌نتیجه نانوایی‌ها نانی سفت و شبیه آجر می‌پختند. این نوع نان‌ها به نان سیلو و نان آجری معروف شد و در روزگار قحطی، مردم هم تمایلی به خوردن آن نداشتند. از همان موقع «نان کسی را آجرکردن» به موقعیتی گفته می‌شود که کسب‌وکار فردی از رونق بیفتد و کساد شود.