در گذشته، تهران با املای «طهران» نوشته می‌شد و این نوع نگارش تا دوران پهلوی نیز رایج بود.

محله باغ آذری‌ام؛ بچه جنوب تهران، باصفا و بامرام! در این سال‌ها به‌خاطر بوستان‌هایی مثل بعثت، میثاق، اسفند و بهاران، شباهت بیشتری به باغ دارد، اما در گذشته‌های دور پر از گرد و خاک بود و در دل خاکش، بیشتر از ریشه‌های درخت، دودکش‌هایی در گودهای آجرپزی ایستاده بودند و به زندگی گرما می‌بخشیدند.

از نخستین پارک تهران، فقط یک در چوبی مانده و نامی که روی تابلوی شهرداری جلب توجه می‌کند.