کاش همان بالا بمانی

بهروز رسایلی

این روزها اسم علی پروین زیاد اطراف باشگاه پرسپولیس شنیده می‌شود. شایعات هم متعدد است؛ راه و بیراه، محتمل و غیرممکن. از یک طرف می‌گویند مهدی رسول‌پناه که سرپرست موقت باشگاه است برای رسیدن به کرسی مدیرعاملی دنبال لابی با شرکت پیشکسوتان کهن و مشخصا خود علی پروین است، از سوی دیگر هم شایعه شده مرداد‌ماه و با واگذاری سهام سرخپوشان در بورس، همین شرکت در اولویت دریافت بخشی از سهام پرسپولیس قرار خواهد گرفت؛ ادعایی که اصلا معلوم نیست مبنای قانونی دارد یا نه و تازه اگر داشته باشد هم قطعا حرفه‌ای و منصفانه نیست. درست در همین اوضاع و احوال و در شرایطی که 2 صندلی هیأت‌مدیره در باشگاه خالی است، گفته می‌شود ممکن است وزیر ورزش روی اعلام نام علی پروین به‌عنوان یکی از اعضای جدید به جمع‌بندی برسد و سلطان را یک‌بار دیگر به کادر مدیریتی سرخپوشان برگرداند. به راستی اما، آیا چنین بازگشتی مفید خواهد بود؟
علی پروین سال‌هاست که بازنشسته شده؛ نه از مربیگری و مدیریت که اساسا از هر نوع کار اجرایی مرتبط با فوتبال حرفه‌ای. آخرین دوران حضور او در هر کدام از این مناصب، برای خودش و پرسپولیس خاطرات تلخی را به همراه آورد. او در واپسین روزهای هدایت سرخپوشان به‌عنوان سرمربی «هو» شد و بعد از آن همه افتخارآفرینی به شکلی نامناسب از پرسپولیس کنار رفت. پروین اوایل دهه 90 و در دوران وزارت محمد عباسی به‌عنوان عضو هیأت‌مدیره در پرسپولیس مشغول شد، اما حضوری کم‌اثر و ناموفق داشت. او حتی لابه‌لای تغییرات مکرر مدیریتی در همان سال‌ها، برای چند‌ماه مدیرعامل پرسپولیس هم شد، اما ناتوان از خلق کوچک‌ترین اتفاق مثبت در این باشگاه بود. تنها خاطره به جا مانده از پروین در آخرین دوره مدیریتش بر پرسپولیس، افشای دیالوگ‌های بگومگوی شدید او با علی دایی بود که حسابی به ضرر هر دو طرف تمام شد. دایی آن زمان سرمربی پرسپولیس بود و به‌خاطر افشای این دیالوگ‌ها با مازیار ناظمی و وزارت ورزش درافتاد؛ مسیری که به عزل پر از جنجال او انجامید. خود پروین هم اندکی پس از آن جلسه برای همیشه از صحنه قدرت کنار رفت تا امروز که بعد از سال‌های طولانی، بار دیگر به دلایل مبهم شایعه بازگشتش به تیم مدیریتی باشگاه رسانه‌ای شده است.
حقیقت آن است که پروین (با همه عظمت نام و سوابقش) هیچ‌یک از مولفه‌های کارآمدی در هیأت‌مدیره را ندارد؛ نه پولساز است، نه چارت مدرن مدیریتی را می‌شناسد و نه لابی‌های راهگشا برای باز کردن گره‌های باشگاه را در اختیار دارد. حداکثر قرار است از نام و اعتبار او استفاده شود که این یکی هم بدون حضور تنش‌آمیز او در هیأت‌مدیره «شدنی» است. پروین باید بزرگ‌تر معنوی پرسپولیسی‌ها باشد. درست‌ترین نقش برای او، مثلا همین کاری است که اخیرا در غائله پیش آمده بین افشین پیروانی و امیر قلعه‌نویی انجام داد؛ اینکه با ورودی «امری» خواهان عقب‌نشینی پیروانی شد و شاگرد سابقش را به عذرخواهی و دلجویی واداشت. قبول کنیم انجام هر کاری در دنیا یک محدوده سنی دارد و الان شرایط پروین طوری نیست که دنبال جور کردن درصد به درصد قرارداد بازیکنان یا خواندن غرولندهای مجازی آنها باشد. او جایی بالاتر از همه این کاغذها، می‌تواند نقش مرجع عرفی و غیررسمی را برای قرمزها ایفا کند؛ جایگاهی که برازنده مردی با این اسم و رسم باشکوه است.