شکارچی‌ها به باشگاه‌های تیراندازی می‌روند

زهرا رفیعی- خبر‌نگار

سازمان حفـاظت محیط‌زیست در حال رایزنی با وزارت ورزش برای سوق دادن شکارچیان و دارندگان سلاح‌های شکاری به باشگاه‌های تیراندازی است تا حیات‌وحش شکننده ایران از شلیک گلوله شکارچیان در امان بماند.
به ‌گزارش همشهری، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست پیشتر اعلام کرده بود به‌دنبال توقف خط تولید سلاح شکاری است و در حال مذاکره با وزارت دفاع برای تحقق این هدف است.
تیراندازی یکی از علاقه‌مندی‌های افراد در تابستان‌های گرم و کشدار نوجوانی است. کمتر میانسالی را می‌توان یافت که خاطره‌ای از خم کردن لوله تفنگ‌های بادی یا قلق‌گیری آن نداشته باشد. کل‌کل و کری‌خوانی حین مسابقات بی‌جایزه تابستانی، هنگام شلیک به اهداف ثابت، این روزها جای خود را به شلیک‌ در بازی‌های کامپیوتری داده است. به‌نظر می‌رسد، اگر بتوان این علاقه را به باشگاه‌های تیراندازی هدایت کرد، از هجمه‌ شکارچیانی که صرفا برای لذت بردن از تیراندازی به طبیعت روی می‌آورند و هم از سهمیه سالانه 300میلیون فشنگی که به 3میلیون دارنده سلاح در کشور داده می‌شود، کاست.
همه ساله به استناد بند «و» ماده۶ قانون حفاظت و بهسازی، ماده۴ و 6 قانون ‌شکار و صید و ماده۱۵ آیین‌نامه اجرایی قانون شکار و صید، سازمان حفاظت محیط‌زیست برای شکار مجوز‌های محدود صادر می‌کند. شهاب‌الدین منتظمی در گفت‌وگو با همشهری اعلام کرده است: «امسال 547 مجوز شکار در مناطق حفاظت شده و آزاد صادر شده است.» در نتیجه افراد زیادی که تعدادشان اصلا کم نیست، از سلاحشان برای شکار پرنده‌ یا هرگونه جانوری دیگر به‌صورت مجاز و غیرمجاز استفاده می‌کنند و یا اصلا امکان استفاده از آن را ندارند. چند روز پیش رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست اعلام کرد که در حال رایزنی با صنایع دفاعی برای توقف تولید اسلحه شکاری است. شهاب‌الدین منتظمی، مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات‌وحش سازمان حفاظت محیط‌زیست اما امیدوار است علاقه‌مندان به شکار را به سمت ورزش تیراندازی اهداف پروازی سوق دهد. او در گفت‌وگو با همشهری گفت: با افزایش دسترسی جامعه به اسلحه شکاری فشار به جمعیت حیات‌وحش افزایش می‌یابد. به همین منظور باید بر تعداد اسلحه‌ای که تولید می‌شود چه دارای مجوز و چه غیرقانونی و وارداتی مدیریت کرد. متولی برگزاری مسابقات ورزشی با وزارت ورزش و جوانان است و سازمان با نگاه حفاظت محیط‌زیست مذاکراتی برای برگزاری چنین مسابقاتی خواهد داشت. ظرفیت‌سازی‌ برای استفاده علاقه‌مندان به شکار در باشگاه‌های تیراندازی، تخریب محیط‌زیست را به‌شدت کاهش می‌دهد؛ به شرطی که همگانی و ارزان باشد.

مظنه سلاح‌های سهمیه‌ای
حدود 3میلیون اسلحه مجاز شکاری در کشور وجود دارد که مجوز حمل آنها از سوی 3 مرجع مختلف صادر می‌شود. قیمت این سلاح‌ها کم نیست و به‌نظر می‌رسد کسانی به خرید آن روی می‌آورند که حاضرند‌ برای آن هزینه کنند.
محمد طاهر محرابی، نماینده اسلحه‌فروش‌های ایران در گفت‌وگو با همشهری درباره این مراجع می‌گوید: ارتش (برای همه پرسنل نیروهای دریایی، هوایی و زمینی، افراد عادی و ارگان‌های خاص مثل اداره اطلاعات)، نیروی انتظامی (صرفا برای پرسنل خود) و سپاه (پرسنل خود، بسیج و قوه قضاییه) 3مرجع صادر‌کننده مجوز حمل و نگهداری سلاح شکاری و کمری هستند. هر‌کدام از این افراد نظامی و انتظامی درصورت دارا‌بودن شرایط لازم، می‌توانند یک سلاح نظامی و یک سلاح شکاری داشته باشند. به‌عبارت دیگر، به اشخاص نظامی و انتظامی سلاح‌های شکار «سهمیه‌ای» داده می‌شود. وی که توزیع‌کننده سهمیه فشنگ است، می‌گوید: کسبه این صنف عموما سلاح شکاری را از 3مرجعی که گفته شد، خریداری می‌کنند. در 5سال اخیر تولید سلاح محدود بود ولی اخیرا یعنی در سال‌جاری میزان تولید سلاح به‌دلیل شعار سال تولید ملی، کمی افزایش یافت. به‌طوری که ظاهرا قرار است به بازنشسته‌ها هم سلاح شکاری سهمیه‌ای داده شود. سلاح‌های نخجیر 1، 2، آرش، شاهین، صیاد‌2 و یوز (کپی تفنگ ترکیه‌ای به نام «کرال») جزو سلاح‌های سهمیه‌ای است. پرسنل نظامی و انتظامی، سلاح‌های نو خود را با سهمیه خریداری کرده و با قیمتی بیشتر به افراد دیگر می‌فروشند.
هم‌اکنون، سلاح نو، وارداتی به هیچ‌وجه بین مردم عادی توزیع نمی‌شود. البته امسال به اسلحه‌فروش‌های مجاز حواله سلاح دولتی داده شده است.
 این سهمیه شامل سلاح‌های استوک ترکیه‌ای می‌شود که در انبارهای وزارت دفاع وجود دارد و پس از بازسازی در اختیار اسلحه‌فروش‌ها قرار داده می‌شود. این حواله برای 50عدد سلاح شکاری است که به 20اسلحه‌فروش در تهران داده شده است.
 از حدود هزار اسلحه‌ای که قرار است در تهران با حواله توزیع شود، کمتر از 200عدد واگذار شده است. محرابی کارشناس رسمی اسلحه‌شناسی در دادگستری تهران، می‌گوید: تفنگ‌های ساچمه‌زنی (شات‌گان) 2 کاربرد‌ شکار و ورزشی (تراپ‌زنی) دارد و کسانی که سلاح‌های گلوله‌زنی دارند، عملا این سلاح برایشان عین چوبدستی است.

باشگاه‌ها جایگزین زیستگاه‌ها می‌شوند؟
استفاده از سلاح‌های ساچمه‌ای شکاری در ورزش هم‌اکنون غیرممکن است. به این معنا که باشگاه‌های تیراندازی با سلاح، اجازه ورود سلاح ساچمه‌ای شکاری را برای مسابقات نمی‌دهند. قوانین مسابقات تیراندازی اجازه این کار را نمی‌دهد، چرا‌که سلاح‌های ورزشی برای اهداف پروازی، تفاوت‌هایی با سلاح شکاری ازجمله کوتاه‌بودن برد و تعداد خشاب دارند. اما حکایت تفریح و تمرین متفاوت است. آنچه این ورزش را دور از دسترس می‌کند، قیمت‌های بالا و کمبود زیر‌ساخت‌‌های آن است. اگر کسی بخواهد از این ورزش برای تفریح و تمرین استفاده کند، برای هر فشنگ باید 5450تومان بپردازد. تعداد باشگاه‌های تیراندازی برای اهداف پروازی (تراپ‌زنی) به نسبت نیاز آن بسیار کم است و در استانی مثل تهران، فقط 3باشگاه تراپ‌زنی وجود دارد و در کل ایران شاید به 10باشگاه برسد.