یلدای گیسوانت،
چه عاشقانه از شب بلند تاریک
چه ساده میگذرد
و اما لبخند باستانی خورشید
از پی روایت سحری جا مانده
از هزارهی باد، بار دیگر
سر در هوای روشن بامداد میرسد
و تو همچنان زیباترین صبح سرودت را
با خود دوباره میخوانی!
هنوز، پرواز پرندهای با تو
به میدان باز میآید
محمود معتقدی
شنبه 30 آذر 1398
کد مطلب :
90824
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/NkxN8
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved