انقلاب ویتامینه!
روایتی درباره کشف ویتامین که انقلابی در پزشکی و علم تغذیه به‌وجود آورد و هنوز هم در زندگی ما نقش مهمی دارد
ویتامین‌ها ترکیباتی آلی هستند که به مقدار بسیار کم برای سوخت‌وساز مواد غذایی و رشد بدن و تندرستی ضروری هستند. تغذیه ناقص و رژیم غذایی نامناسب باعث کمبود ویتامین‌ها در بدن می‌شود که می‌تواند به بیماری‌های مختلفی بینجامد. امروزه ویتامین‌های مورد نیاز به صورت قرص و شربت در اختیار ما قرار‌دارند، اما هرگز نمی‌توان از موادغذایی و میوه‌هایی که سرشار از ویتامین هستند، به این راحتی‌ها گذشت. دانشمندان بسیاری روی موادغذایی و ارزش آنها کار کردند تا اینکه سرانجام فردریک هاپکینز به‌همراه کریستین ایکمن موفق به کشف ویتامین شدند.
تولد یک دانشمند تأثیرگذار
سر فردریک گولاند هاپکینز در روز بیستم ژوئن سال1861در انگلستان به‌دنیا آمد. پدرش در نوزادی از دنیا رفت و مادرش نیز در 10سالگی او را به مدرسه‌ای شبانه‌روزی سپرد. او تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در لندن گذراند و سپس وارد مدرسه پزشکی در بیمارستان گای شد. او در دوران تحصیلش در زمره ممتازترین دانشجویان بود و همواره با میکروسکوپی که پدرش برایش به ارث گذاشته بود، مشغول تماشای اجسام ریز و حشرات بود. او در هفده‌سالگی با نوشتن مقاله‌ای درخصوص حشرات، برنده یک جایزه علمی شد. فردریک پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه پزشکی، به رشته‌های فیزیولوژی و سم‌شناسی روآورد و بین سال‌های1894 تا 1898، تحصیل در این دو رشته را نیز تکمیل کرد.
نخستین گام‌های تحقیقاتی
هاپکینز در حالی که در جلسه انجمن فیزیولوژی شرکت می‌کرد، توسط سر مایکل فاستر برای پیوستن به آزمایشگاه فیزیولوژی کمبریج برای بررسی جنبه‌های شیمیایی فیزیولوژی دعوت شد. در آن زمان بیوشیمی به‌عنوان یک شاخه جدا از علم شناخته نمی‌شد. او مدرس فیزیولوژی شیمی در دانشکده امانوئل بود و موفق به دریافت کارشناسی‌ارشد افتخاری شد. در ادامه، او توانست در ماه ژوئیه سال1902، دکتری فیزیولوژی خود را نیز از دانشگاه لندن اخذ کند.
کشف ویتامین
به گزارش همشهری، هاپکینز در آزمایشگاه خود ترکیبی را درست کرد که شامل انواع هیدرات‌های کربن، چربی‌ها، پروتئین‌ها و نمک‌ها بود. او 2گروه موش تشکیل داد و به یک گروه، این ترکیب‌ها را خوراند. هاپکینز به گروه دوم موش‌ها نیز همین مخلوط را داد، اما مقداری شیر را نیز در برنامه غذایی روزانه آنها گنجاند. پس از چند هفته، موش‌های گروه اول مردند، اما گروه دوم همچنان زنده بودند. هاپکینز با این آزمایش دریافت که شیر موادی حیاتی دارد که برای زنده ماندن موش‌ها نیاز است. او این مواد را «عوامل تغذیه اضافی» نام نهاد که البته بعدها، به ویتامین مشهور شدند. از سوی دیگر کریستین ایکمن، دانشمند هلندی، نیز روی بیماری بری‌بری کار می‌کرد. او نیز دریافته بود که تغذیه نامناسب عامل اصلی این بیماری می‌تواند به حساب آید.
ارزش کار هاپکینز در جنگ‌جهانی اول
در طول جنگ‌جهانی اول، هاپکینز کار روی ارزش ویتامین‌ها را ادامه داد که می‌توان گفت تلاش‌های او در روزهای بحران غذایی و کمبود آذوقه، بسیار سودمند و تأثیرگذار بود. او پذیرفت که ارزش غذایی مارگارین را مطالعه کند و در این تحقیق دریافت که نسبت به کره، ارزش غذایی کمتری دارد، زیرا مارگارین فاقد ویتامین‌های A و D است. در نتیجه تحقیقات او، مارگارین غنی‌شده در سال1926 تولید شد.
دریافت جایزه نوبل
هاپکینز در سال1921 موفق شد گلوتاتیون را که از بافت‌های مختلف حیوانات استخراج می‌شود، کشف کند. او در طول تحقیقات خود، کشفیات زیادی انجام داد و جوایز بسیاری به‌دست آورد. هاپکینز مهم‌ترین جایزه‌اش را در سال1929 به‌همراه ایکمن کسب کرد. این دو به‌دلیل خدماتی که درخصوص کشف ویتامین انجام دادند، جایزه نوبل را گرفتند. هاپکینز در روز 16ماه می سال1947و در هشتادوپنج‌سالگی از دنیا رفت.
در همینه زمینه :