«نیلوفرهای آبیِ» سیاه

میشل‌بوسی، نویسنده «نیلوفرهای آبیِ» سیاه، استاد رشته جغرافیا در دانشگاه روآن است. او در سال 2015 در ژانر پلیسی مقام اول را به‌دست آورد و سال 2016 دومین نویسنده پرخواننده فرانسوی شد. همچنین در سال 2011 کتاب «نیلوفرهای آبی» سیاه بیشترین جوایز کتاب سال را از آن خود کرد.
داستان در دهکده معروف ژیورنی، خانه و باغ‌های نقاش امپرسیونیست، کلودمونه    (1926- 1840) می‌گذرد. پیرزنی از پنجره اتاقش واقع در برج آسیاب، همه‌جا را زیرنظر دارد. 2 زن در این اثر جلوه‌ای ویژه دارند؛ یکی با چشمانی به رنگ نیلوفرهای آبی، در رویای عشق و گریختن؛ دیگری دخترکی 11‌ساله که همه فکر و ذکرش نقاشی است و این دو نفر، در بطن گردبادی توفان‌زا یکدیگر را می‌یابند. چارچوبی که نویسنده برای ارائه داستان انتخاب کرده به نوعی تازگی دارد. دائم گذشته و حال را درهم می‌آمیزد و عطش خواننده را بیشتر می‌کند. کتاب از 2 بخش تشکیل شده است که از لحاظ حجم قابل مقایسه نیستند و گوشه‌چشمی به هنر نقاشی دارد. بخش نخست را نویسنده «برداشت‌ها» به معنی تاثراتی خارجی که منجر به شناخت یا احساس شناخت می‌شود نامیده است. این بخش تمامی کش و قوس‌های «انتریگ» را دربرمی‌گیرد تا ما «برداشتی» هرچند گنگ برای خودمان از واقعیت به‌دست آوریم. در بخش بسیار کوتاه دوم که نمایش یا عرضه نام دارد، با صورت نهایی تابلوی ترسیم‌شده روبه‌رو می‌شویم.
«نیلوفرهای‌ آبیِ» سیاه را عباس آگاهی به فارسی برگردانده و انتشارات جهان کتاب این اثر را در 288صفحه با شمارگان 550نسخه به بهای 42هزار تومان منتشر کرده است.