این‌بار مرغ دریایی چخوف

فهیمه پناه‌آذر/روزنامه نگار

کیومرث مرادی هم کارگردان تئاتر است و هم نمایشنامه‌نویس. در کارنامه کاری‌اش آثار زیادی دیده می‌شود که روی صحنه برده؛ نمایشنامه‌های ایرانی و خارجی که هر کدام از آنها حال و هوای خاص خود را دارد. از نمایش «شکلک»، «افسون معبد سوخته» تا «ژولیوس سزار به روایت کابوس» که از نوشته‌های نغمه ثمینی است. یا نمایشنامه‌های دیگری که مرادی در این سال‌ها روی صحنه برده است. متن‌هایی که مرادی در این سال‌ها انتخاب کرده هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. نمایشنامه‌هایی که از روی نمایشنامه‌های معروف اقتباس شده و یا متن‌های خارجی که توسط نویسندگان نام‌آشنایی چون محمد یعقوبی، فرهاد مهندس‌پور و نغمه ثمینی بازنویسی یا بازخوانی شده است. مرادی به‌عنوان کارگردان تئاتر وقتی اجرایی روی صحنه دارد، مخاطب خود را هم همراه دارد. او در سال‌های گذشته بیشترین همکاری را با نغمه ثمینی داشته که به‌نظر این همکاری و به‌دنبال آن اجراهایش بیشتر از دیگر نمایش‌هایی که روی صحنه برده موفقیت‌آمیز بوده است. نام نمایش‌ها، همکاری با نویسندگان و فاصله اجرایی که داشته نشان از وسواس مرادی دارد که بتواند بهترین اجرا را به مخاطبانش عرضه کند. می‌توان گفت علاوه بر نمایش شکلک؛ «خواب در فنجان خالی»، «مرگ و شاعر» از دیگر آثار موفق مرادی است که در کارنامه تئاتری‌اش دیده می‌شود. این بار مرادی دست روی متنی از آنتوان چخوف گذاشته. متنی که به زعم بسیاری از تئاتری‌ها نقطه عطف زندگی او به‌حساب می‌آید. این بار هم مرادی متن خارجی انتخاب کرده و خودش دست به‌کار شده و براساس این نمایشنامه بازنویسی آن را هم انجام داده است. 2سال پیش نیز مرادی با استفاده از متن «هملت» نمایشنامه «هملت، تهران 2017» را روی صحنه برده بود. کیومرث مرادی که حالا کمپانی تولید تئاتری را نیز اداره می‌کند، درباره انتخاب «مرغ دریایی من» چخوف می‌گوید: « 3 سال روی نمایشنامه چخوف وقت گذاشته و بازنویسی آن را انجام داده‌ام.» مرادی معتقد که چخوف مرغ دریایی من را متاثر از نمایشنامه هملت شکسپیر نوشته است. مرادی در نگارش متن جدیدش از مرغ دریایی من به اصل نمایشنامه وفادار بوده و اما مجموعه‌ای از روابط در این نمایشنامه باعث شده که تصمیم بگیرد این متن از چخوف را اجرا کند. روابط پیچیده انسانی که موضوعاتی چون عشق و تنهایی را دنبال می‌کنند.