«احساس گناه»ی که مرتکب نشده‌ایم

هر آدم صاحب وجدانی برایش پیش آمده که احساس گناه یقه‌اش را بچسبد و گاهی تا احساس خفگی او را پیش ببرد. گناهی که گاه مرتکب آن نشده‌ایم و ریشه آن دست‌های قضاوتگری بوده که در کودکی مدام ما را نشانه گرفته‌اند. آقایان که سیب آدمشان خیلی نمادین بیخ گلویشان را چسبیده و رهایشان نمی‌کند، خانم‌ها هم با انواع دیگر این احساس گناه‌ها روبه‌رو هستند. اما از منظر کارشناس‌های سایت روانشناسی سایک‌سنترال psychcentral.com احساس گناه پایدار و ادامه‌دار هشداری عاطفی است که بخش عاطفی روان ما به آن مبتلا شده است. اگر نسبت به فرزندی که همه تلاش خود را مصروف او کرده‌اید احساس گناه و کم‌کاری می‌کنید یا اگر دست به هر خودزنی می‌زنید تا مادرتان خم به ابرویش نیاید، ممکن است شما هم دچار این اختلال روانی رنج‌آور و سخت باشید. به‌عنوان راهکار در گام نخست از یک روان‌درمانگر کمک بگیرید. در گام بعدی ریشه احساس گناه خود را یافته و در جهت تغییر مثبت آن برآیید و بلافاصله خود را ببخشید. کارشناس‌ها بر این باورند فقط پذیرش اشتباه، خودداری از تکرار آن در مراحل بعدی است. در مرحله پیش از آن باید عمیقا خودتان را ببخشید. بعد از آن است که توانایی تغییرات مثبت و رهایی از گناه کرده و ناکرده را خواهید یافت.