کمک بخواهید تا بیشتر تاب‌بیاورید

عاطفه کمالو/ روانپزشک
حالش خوب نیست. در شرح حالش علائم افسردگی را یک‌به‌یک پیدا می‌کنم. وقتی تعریف می‌کند که چه سوگ‌هایی را از سر گذرانده می‌فهمم چرا عملکرد سازوکارهای روانی‌اش کافی نیست.

هنوز به‌شدت در تلاش است که وظایفی که به‌عنوان مادر، همسر و خواهر برعهده گرفته به تنهایی انجام دهد، گرچه افسردگی توانایی بدنی و ذهنی او را گرفته و تلاش برای انجام مسئولیت‌های قبلی انرژی دوچندان می‌طلبد. به او پیشنهاد می‌کنم از فرزندان جوان و همسرش بخواهد تا زمان شروع تأثیر داروها به او کمک کنند. او نیاز دارد بپذیرد که افسردگی می‌تواند واکنش بدنش‌ برای بسیج نیروها و استفاده از منابع دیگر باشد.

«درخواست کمک از دیگران» یکی از راه‌های افزایش تاب‌آوری است. همه ما گاهی در شرایطی سخت قرار می‌گیریم که منابع فردی‌مان-شامل زمان، توان جسمانی، ساز و‌کارهای روانی انطباقی، عواطف و امکانات مالی- پاسخگوی نیازمان نیست و استفاده از منابع اجتماعی کمک می‌کند بتوانیم شرایط حاد را پشت سر بگذاریم تا مجددا به عملکرد سابق‌مان برگردیم؛ برای مثال وقتی یکی از اعضای خانواده به بیماری سختی مثل سرطان دچار می‌شود، بسیج شدن همه اعضای خانواده برای مراقبت از بیمار و تامین هزینه‌های درمان باعث می‌شود فشار ایجادشده بین آنها تقسیم شود و بتوانند مدت طولانی‌تری به مراقبت کافی و باکیفیت ادامه دهند.

گاهی موانعی درون روانی برای درخواست کمک از دیگران وجود دارد؛ مثلا فکر می‌کنیم « اگر خودم به تنهایی از عهده کاری برنیایم، ضعیف هستم». به‌عبارت دیگر، قوی بودن را معادل این می‌دانیم که همیشه به تنهایی از پس همه‌‌چیز بربیاییم. این تفکر درست نیست زیرا امری ناممکن است. انسانی وجود ندارد که همیشه بتواند همه‌‌چیز را به تنهایی مدیریت کند. مدیر توانا کسی است که بتواند در وضعیت‌های مختلف از منابع متفاوت کمک لازم را دریافت کند.

یکی دیگر از موانع، این باور است که «اگر از دیگران کمک بخواهم باری بر دوش آنها تحمیل کرده‌ام». این در حالی است که زندگی اجتماعی مجموعه‌ای از قراردادهای دوطرفه است. در فرایند رابطه، نیازهایی از هر دو طرف برآورده می‌شود. بنابراین گاهی کمک می‌خواهید و‌ گاهی کمک می‌کنید. به علاوه، کسانی که دوست‌تان دارند، از یاری رساندن به شما احساس خوشایندی پیدا می‌کنند و در رابطه، احساس مفیدبودن و ارزشمندی تجربه می‌کنند. گاهی نیز درخواست نمی‌کنیم چون از «نه» شنیدن می‌ترسیم. در ارتباط بالغانه و سالم هر دو طرف آزادانه از نیازهای خود حرف می‌زنند و مختارند که براساس شرایط شخصی خود تصمیم بگیرند و  با درخواست طرف مقابل موافقت یا مخالفت کنند. به یاد داشته باشید اگر کسی درخواست کمکتان را رد کند، به «درخواست» شما نه گفته، نه به‌خود شما. پس در مشکلات بیشتر کمک بخواهید که بیشتر تاب بیاورید.