کِلک
کِلک
هرگز ندانستم «کوزیمو» چگونه می‌توانست شور و دلبستگی‌اش را به زندگی اجتماعی با گرایش همیشگی‌اش به گریز از جامعه آشتی بدهد؛ و این یکی از شگرف‌ترین ویژگی‌های او بود. هرچه بیشتر به زندگی دور از آدمیان در بالای درختان خو می‌گرفت، به همان اندازه نیز می‌کوشید که رابطه‌های تازه‌ای با همنوعان خود برپا کند.
بارون درخت‌نشین، ایتالو کالوینو، ترجمه: مهدی سحابی
