سالمرگ

نورالدین عبدالرحمن جامی شاعر، ادیب و عارف ایرانی، مشهورترین شاعر پارسی‌گوی سده نهم هجری است. پدرش از دشت (حوالی اصفهان) به هرات مهاجرت کرد و عبدالرحمان در ۸۱۷ ه.ق در خرجرد جام متولد شد. بسیاری از تذکره‌نویسان، او را خاتم شعرای پارسی‌زبان می‌دانند و برخی او را یکی از بنیانگذاران سبک هندی و روش پیچیده‌گویی می‌شمارند و این تا اندازه‌ای درست می‌تواند باشد، اما قطعیت ندارد زیرا در سروده‌های مولانا بسیاری موارد از سبک و روش قدیم و اصیل خراسانی و هم مضامین رایج سبک عراقی را می‌توان یافت. البته این امر یعنی اغتشاش و درهم‌ریختگی سبک و فقدان روش و شیوه‌ای نمایان در شعر جامی تنها ویژه این سراینده نیست بلکه یکی از ویژگی‌های تاریخ ادبی قرن نهم است. مزار نورالدین عبدالرحمان جامی در شمال غربی شهر هرات است. ازجمله آثار او می‌توان به هفت‌اورنگ، سلامان و ابسال و تحفه‌الاحرار، لیلی و مجنون و یوسف و زلیخا اشاره کرد.


نورالدین عبد‌الرحمن بن‌احمد بن محمد (۲۴ آبان ۷۹۳ خرجرد- ۲۷ آبان ۸۷۱ هرات)، معروف به جامی شاعر ایرانی بود.