تمامش کنید!

لیگ برتر ایران با التهاب بی‌سابقه‎ای آغاز شده است. این هیجان اما ربطی به کیفیت فنی مسابقات ندارد و تقابل خشونت‌بار تماشاگران و مسابقه فحاشی و ضرب و شتم و سر دادن شعارهای بی‌ربط به ورزش چهره فوتبال‌مان را زشت و ترسناک کرده است. این التهاب سکوها باعث نگرانی فزاینده‌ای شده که درصورت تداوم می‌تواند آینده‌ای ترسناک را برای فوتبال ما و جدال تیم‌های شهرهای مختلف با یکدیگر تصویر کند. سایت ورزش‌سه کمپینی را به‌راه انداخته  با این دیدگاه که آتش خشونت در ورزشگاه‌ها خاموش شود و این حجم از توهین‌های لفظی و اقدام‌های پرخاشگرانه که کوچک‌ترین سودی برای ورزش و افراد شاغل در آن ندارد، به حداقل برسد. با این کمپین بازیکنان، مربیان و پیشکسوت‌ها همراهی کرده‌اند که نظرات بخشی از آنها را در ادامه می‌خوانید.
    سیدجلال حسینی: از این به بعد ما هم جدی هستیم
کی قرار است خجالت بکشیم؟ کی قرار است بهمان بربخورد؟ کی قرار است مراقب همدیگر باشیم؟ کی قرار است حافظ روحیه بچه‌ها باشیم؟  کسانی که در فضای مجازی مشغول فحاشی هستند آدم‌های کره مریخ نیستند. اینها خود ما هستیم. ما نباید به بی‌اخلاقی و خشونت دامن بزنیم، همه مشکلات از همین‎جا شروع می‌شود. هواداران عزیز پرسپولیس و دوستان خوب استقلالی و تیم‌های پرطرفدار دیگر از شما خواهش می‌کنم که در این مسئله کمک کنید تا یک اتفاق بزرگ و یک تحول در فوتبال رخ دهد. آدم‎های بی‌اخلاق را از جمع خودتان طرد کنید. نگذارید کسی که دهانش به فحاشی باز می‌شود، از کارش لذت ببرد و جان عزیزتان با او همراهی نکنید. 
    منتظری: ما فوتبالیست‌ها هم باید خودمان را اصلاح کنیم
در تمام دنیا مردم برای لذت بردن به ورزشگاه می‌آیند اما اینجا شرایط خیلی بد شده است. ما فوتبالیست‌ها هم باید خودمان را اصلاح کنیم، شخصا همیشه فکر می‌کردم چون مسئولیت اجرایی در فوتبال ندارم نباید در این‎گونه مسائل دخالتی داشته باشم اما وقتی فکر می‌کنم می‌بینم ما نیز تقصیرکار هستیم چراکه گاهی وقتی فحاشی‌ها در استادیوم به‌ضرر خودمان و تیم‌مان نیست سکوت می‌کنیم و اجازه می‌دهیم خیلی راحت به این فضا ادامه دهند درصورتی که اگر همه می‌خواهیم فضای ورزشگاه‌ها سالم شود، باید تحت هر شرایطی به این مسئله واکنش 
داشته باشیم. 
    مایلی‌کهن: وقتی از جو استادیوم‌ها گفتم، مسخره‌ام کردند!
من هفت، هشت سال پیش در این‌باره صحبت کردم، دوباره 2 سال قبل هم حرف زدم. یعنی صحبت که هیچ، عمل کردم. ما عادت داریم همیشه وقتی به خودمان اهانت می‌کنند، ناراحت می‌شویم. تازه من این‌طور نبودم و زمانی که به دیگران اهانت می‌شد، ناراحت شدم و واکنش نشان دادم. گفتم محیط ورزشگاه‌ها نباید این‌طور باشد، باید همه لذت ببریم. اما همه به من خندیدند. ول کنید قضیه را، حوصله زیادی دارید؟ جالب است بدانید برخی آقایان که خودشان از ابتدا عامل توهین‌ها بودند، الان صدایشان درآمده و قیافه مظلومانه به خودشان گرفته‎اند. درحالی که خود آنها بنیانگذار این مسائل بودند.
    پژمان جمشیدی: باید تمامش کنیم
 این روزها خبر از خشونت تماشاگران تیم‌های مختلف، شعارهایی زننده‌تر از چیزی که در گذشته‌ها بوده و حتی حرکت‌های عجیب و پرخاشگرانه مثل پرتاب سنگ ، آجر و خسارت زدن به اماکن ورزشی زیاد شنیده می‌شود و این خیلی اذیت کننده است. اگر وضعیت در فوتبال ما این‌طور ادامه داشته باشه، باید منتظر روزهای بدتری باشیم و هر روز و هر هفته خودمان را آماده شنیدن خبرهای تلخی کنیم. این ناهنجاری‌ها باید به دست ما تمام شود و خودمان قدم اولش ‌را برداریم. جا داره از فضاهایی مثل اینستاگرام شروع کنیم و به این بی‌اخلاقی‌ها پایان دهیم؛ بی‌اخلاقی‌هایی که متاسفانه فقط مختص ورزشگاه‌ها نیست و در سطح شهر و جامعه امروزمان نیز به وفور دیده می‌شود. حالا به‌عنوان عضو کوچکی از مردم، از همه افرادی که دغدغه اخلاق در جامعه و ورزش ایران را دارند، درخواست می‌کنم به این فضایی که در رسانه‌ها راه افتاده کمک کنند و در این حرکت دسته جمعی سهیم باشند. یادمون نره ورزش در کنار رقابت، راهی‌است برای تبادل فرهنگ و دوستی و از اون مهم‌تر، فراموش نکنیم که ایران موطن تمام اقوام عزیز و ماندگار آن است. شکی نیست که بخشی از این فریادها از مشکلات موجود در جامعه و به‌خصوص مشکلات اقتصادی و معیشتی نشات می‌گیرد. من هم با تمام وجودم مشکلات مردم را می‌شناسم و با جونم درک می‌کنم. من هم با تمام وجودم از بسیاری بی‌کفایتی‌ها و کم‌کاری‌ها و دزدی‌ها و بی‌مسئولیتی‌ها خسته و درمانده‌ام. اما چکیده مطلب و خواهش من این است که ما مردم فقط همدیگه رو داریم، پس اجازه ندیم به بهانه مذهب و قوم و زبان ما رو، رو در روی هم قرار بدن. ما کنار هم می‌شیم یک ملت بزرگ و دوست داشتنی و ماندگار که میتونه کارهای بزرگی انجام بده. درود بر ترک و کرد و فارس و لر و عرب و بلوچ و ... تک تک مردم شریف ایران.