سال‌هاست که می‌گوییم بمب‌های نقل‌وانتقالات در فوتبال ایران در بسیاری از موارد سزاوار این همه سر و صدا نیستند و هیاهوی کاذب در مورد آنها وجود دارد. حقیقت آن است که فوتبال ایران تبدیل به یک حوزه سترون و خشک شده و بخش زیادی از قدرت تولیدش را از دست داده است. در نتیجه ناگهان می‌بینی بر سر بازیکنانی مثل امین قاسمی‌نژاد و سعید صادقی کلی تبلیغات و دعوا راه می‌افتد، درحالی‌که نه کارنامه خیلی جذابی دارند و نه حتی سن‌شان کم است. تابستان امسال هم فضای مشابهی پیرامون رضا غندی‌پور وجود داشت؛ مهاجم ملوان که اگرچه فصل گذشته عملکرد بدی ارائه نداد، اما سطح توقعات فوتبال ایران به‌قدری پایین آمده که ناگهان به او به چشم سوپراستار نگاه شد و گفتند پرسپولیس و استقلال دنبالش هستند. در نهایت اما غندی‌پور راهی شباب‌الاهلی امارات شد و بعد از چند هفته نیمکت‌نشینی در این تیم، حالا به الوحده قرض داده شده است؛ نوعی عقبگرد برای او. حقیقتا نگران کیفیت پایین فوتبال ایران هستیم.
پدیده‌های نم‌کشیده
در همینه زمینه :
