مدیریت بحران‌زده ستاد بحران!
روزنامه «اعتماد» از عملکرد و راهبرد «انفعالی و واکنشی» متولیان بحران در جریان زلزله اخیر تهران انتقاد کرده است. اکبر نصراللهی نوشته: «ستاد بحران خودش در بحران است؛ یعنی در مراحل مختلف بحران نمی‌تواند کارش را به‌درستی انجام دهد؛ عملکرد آن به سرعتی نیست که مردم انتظار دارند. در انتشار اخبار ستاد بحران جامعیتی وجود ندارد یا ساختار آن، ساختاری قدیمی است.» در بخشی از این یادداشت آمده است: «بخش آموزشی ستاد بحران کارش را به‌درستی انجام نمی‌دهد. در زلزله تهران ستاد بحران بعد از دیگران درصحنه حاضر شد. اگر بخواهیم زمان بروز بحران را به 3دسته تقسیم کنیم شامل قبل از بحران، زمان بحران و بعد از بحران می‌شود و منطقی نیست که ستاد بحران و متولیان امر بحران در زمان بحران و بعد از وقوع بحران فعال شوند.»
آرامش مردم؛ بازیچه‌ای برای خودنمایی
روزنامه «شرق» در یادداشتی با عنوان «موش‌ها و سخنان بی‌وقت»، گزارش اخیر خبرگزاری خانه ملت وابسته به مجلس شورای اسلامی را به انتقاد گرفته است؛ این خبرگزاری ادعاهای بی‌اساسی را درخصوص موش‌های تهران پس از زلزله مطرح کرده بود که واکنش‌های مختلفی در فضای مجازی داشت. یادداشت روزنامه شرق در انتقاد از این گزارش، ضمن تأکید بر اینکه «سرنوشت مردم بازیچه‌ای برای خودنمایی نیست» نوشته که «ساختن چهره‌ای تباه و مرگبار و مشمئزکننده از زندگی و ریختن آوار سیاهی و مرگ و نابودی در دل مردم چه هنری است؟ اینکه موش‌ها بعد از زلزله چه می‌کنند، با چنان جزئیاتی که آدم را یاد تخیلی‌ترین فیلم‌های هالیوودی می‌اندازد، چه نشانی از اخلاق دارد؟ مگر مردم تهران الان کم مشکل دارند؟ حالا این سخنان چیست که در گوش مردم فرومی‌کنید؟ این تصویر تخیلی که در این سخنان ساخته شده چه کمکی به مردم می‌کند؟ این اخلاق نیست.»
تهران در برابر زلزله مقاوم است
روزنامه «جام‌جم» در سرمقاله خود با عنوان «دست تهران خالی نیست» برخلاف بسیاری از تحلیل‌ها و اظهارنظرها در رسانه‌ها، نوشته که تهران این توانایی را دارد که در برابر حوادثی مانند زلزله مقاومت کند و دستان این کلانشهر برای مواقع بحرانی خالی نیست. به اعتقاد ابوالفضل قناعتی، عضو پیشین شورای شهر تهران «دیگر مانند گذشته نیست که بخش زیادی از سازه‌های تهران آسیب‌پذیر باشد؛ چون براساس مصوبات شورای شهر مقاوم‌سازی و تحکیم بناها از چند سال پیش در دستور کار مدیران شهری قرار گرفته است. افزون بر این، سازمان نظام مهندسی در بحث ساخت بناها چه تجاری و مسکونی نکات لازم را رعایت می‌کند.» وی با اشاره به بازار داغ شایعات درباره زلزله و فرصت‌طلبی عده‌ای برای تحریک احساسات مردم، می‌نویسد: «این وظیفه مسئولان و شهروندان است که نگذارند ترس در جامعه ریشه بدواند و عده‌ای که می‌خواهند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند به هدفشان برسند.»
عوارض و محدودیت متناسب با میزان آلایندگی
روزنامه «ایران» طی یادداشتی به ناکارآمدی راه‌حل‌ها و طرح‌های ترافیکی کنونی برای مقابله با آلودگی هوا اشاره کرده و نوشته که آلودگی از اگزوز خودروها خارج می‌شود و نه از پلاک خودرو؛ «اگر در شهر تهران بتوان تردد خودروها را براساس آلودگی و مصرف سوخت مدیریت کرد، می‌توان گفت یکی از اقدامات مغفول کاهش آلودگی هوا اجرایی شده است.» نویسنده در این‌باره به چند نکته اشاره کرده است: ۱-دریافت عوارض نه براساس قیمت خودروها بلکه باید براساس میزان تولید آلودگی باشد، ۲- ورود به محدوده یا کلاً نقاط مختلف شهر باید متناسب با تولید آلودگی باشد که این امر نیازمند بازنگری اساسی در سیستم معاینه فنی سنتی کنونی است. 3- توجه به آلودگی سیستم حمل‌ونقل اتوبوسرانی باید در اولویت بالایی قرار گیرد تا رسالت شهرداری در تحقق حمل‌ونقل عمومی کم‌آلاینده تحقق یابد.
برج‌سازی برای فقرا شوخی است
هفته‌نامه «حمل‌ونقل» از برنامه جدید دولت برای رونق‌بخشی به بخش مسکن در قالب نوسازی و بهسازی بافت فرسوده انتقاد کرده و معتقد است که امکان افزایش تراکم ساختمانی در بافت فرسوده با توجه به توان اقتصادی ساکنان و تمرکز جمعیت در این محلات وجود ندارد. فردین یزدانی، مدیر بازنگری طرح جامع مسکن با بیان اینکه «برج‌سازی در بافت فرسوده برای اقشار کم‌درآمد شوخی است»، می‌گوید: «این موضوع با یک حساب ساده دودوتا چهارتا مشخص می‌شود؛ چراکه اقشار کم‌درآمدی که در محلات فرسوده شهر ساکن می‌شوند توان پرداخت هزینه‌های سکونت در برج را ندارند. از طرفی دولت هم توانایی پرداخت یارانه زیادی به این اقشار را ندارد.» به گفته وی «الگوی مطرح‌شده برای افزایش تراکم ساختمانی در محدوده بافت فرسوده شهر، بیش از آنکه از منافع ساکنان بافت‌های فرسوده حمایت کند در خدمت سرمایه‌داران ساختمانی است.»
منابع محدود طرح‌های شهرسازی
وبسایت «اسکان» با اشاره به کاهش بودجه عمرانی در سال 97، به نقل از یک کارشناس حوزه شهرسازی نوشته که مشکل اصلی در کاهش بودجه نبوده و در حقیقت بین هزینه‌های مربوط به بخش تملک دارایی‌های حوزه شهرسازی و هزینه جاری تناسب درستی وجود ندارد. ابوالفضل ابوالفتحی با اشاره به اینکه باید از منابع استفاده بهینه کرد تا محصول تولیدی مورد استفاده همه مردم باشد، گفته: «شهرسازی به‌عنوان یک کالای عمومی باید توسط وزارت شهرسازی یا شهرداری انجام شود اما شهرداری‌ها مسائل خاصی دارند و باعث می‌شود که طرح‌های شهرسازی ابتر شود؛ لذا وزارت راه و شهرسازی در این مورد یک نقش فرابخشی دارد و به‌دنبال منفعت خاصی نیست اما درخصوص طرح‌های شهرسازی منابع ارائه‌شده خیلی محدود است.»
