بی قایق و پارو تا سکوی جهانی

میثم حجتی| شیراز - خبرنگار:

رشته قایقرانی دراواخر دهه 80 و ابتدای دهه 90 رشد چشمگیری در شیراز داشت که نسلی جدید از ورزشکاران در این رشته جذاب وارد شدند، اما به یکباره از سال 93 با توجه به مشکلاتی که به وجود آمد این نسل رو به خاموشی رفت و شیراز بسیاری از ورزشکاران و پدیده‌های قایقرانی‌اش را از دست داد. هرکدام از این ورزشکاران، در رشته‌های دیگری فعالیت خود را آغاز کردند و برخی نیز ورزش را رها کرده یا از کشور خارج شدند.
در این بین یکی از ورزشکاران این رشته توانست بدون آب و پارو و قایق پیشرفت کند و به تیم ملی بزرگسالان راه یابد و خودش را در بین 10 نفر برتر ایران به اثبات برساند. در ادامه گفت وگوی همشهری را با «رها منوچهری»، این ورزشکار ملی و افتخارآفرین بین‌المللی می‌خوانید:


چند سال دارید و در چه رشته‌ای کار می‌کنید؟

متولد اول مهر 1374 هستم و در رشته کاناپولو کار می‌کنم.

ورزش را چگونه شروع کردید؟

از 4 سالگی با رشته شنا ورزش را شروع کردم و تا کلاس پنجم در این رشته فعالیت کردم؛ سپس رشته کاراته را انتخاب کردم. بسکتبال، تنیس و اسکواش رشته‌های بعدی من بودند تا اینکه به رشته دوومیدانی رفتم که از علایقم بود، البته به بسکتبال هم علاقه داشتم؛ اما در آن زمان در سطح ملی فعال نبود و من که به دنبال قهرمانی و افتخارآفرینی ملی بودم، دوست داشتم ورزشکاری محبوب و مشهور باشم.

در چه رشته‌ای از دوومیدانی کار می‌کردید؟

در ماده‌های استقامت 5 و 10 کیلومتر حضور داشتم و در سطح دانشگاه‌ها در کشور به مقام اول رسیدم، اما با اینکه این رشته را دوست داشتم برایم هیجان نداشت ولی با این‌وجود این رشته را ترک نکرده‌ام و هنوز برای تمرینات قایقرانی و برای خودم می‌دوم.

چطور قایقران شدید؟

همیشه در ذهنم به قایقرانی فکر می‌کردم، اما نمی‌دانستم این رشته در شیراز فعال است. یک روز قرار بود تست رشته واترپلو بدهم. «مریم جوانمردی» معاون ورزش بانوان اداره ورزش و جوانان به من پیشنهاد کار در رشته قایقرانی را داد. واقعاً ذوق‌زده شده بودم. در استخر ورزشگاه حافظیه تست دادم و یک جلسه آموزش دیدم. قرار بود پس از آن برای انتخاب نهایی، یک ماه بعد تست بگیرند؛ اما کسی به من خبر نداد تا اینکه برای تیم یک نفر کم داشتند. بچه‌ها پیش سرمربی تیم، خانم جان‌نثار تعریفم را کرده بودند و به این صورت به این تیم دعوت شدم. بعد از دو هفته تمرین در مسابقات المپیاد ایرانیان شرکت کردم و با این رشته تغییردر زندگی‌ام آغاز شد.

چه زمانی به تیم ملی دعوت شدید؟

اولین بار در سال 1390 به تیم ملی جوانان دعوت شدم که اردوی آن در کرمانشاه بود. از زمستان تا تیر در اردو بودیم؛ اما متأسفانه در لحظه آخر ایران در رده جوانان اعزامی نداشت و آن تیم در مسابقات شرکت نکرد.

در سطح بین‌المللی چه مقام‌هایی کسب کرده‌اید؟

یک مقام دومی آسیا و یک پنجمی جهان را دارم. در اولین سال حضور در رده بزرگسالان نیز جزو 10 نفر تیم ملی بودم و در مسابقات قبلی جهانی نیز مقام چهاردهم را کسب کردم اما در مسابقات اخیری که شرکت کردم در رده پنجم قرار گرفتم.

غیر از شما ورزشکار دیگری از فارس در این رشته فعال است؟

همه بچه‌ها این رشته را ترک کرده‌اند. خیلی ازآنها که رفته‌اند از من هم بااستعدادتر بودند. طناز فروتن، ارغوان اختیاری و دیگرقهرمانان این رشته فعالیتی نمی‌کنند و برخی از آنها نیزتغییر رشته داده‌اند.

چرا این اتفاق‌ها افتاده است؟

برای اینکه هیچ مکان تمرینی برای ورزشکاران این رشته نداریم؛ البته در حال حاضر با حضور «محمد حسین همت‌یار» در رأس هیات قایقرانی استان، بسیاری از مشکلات در حال برطرف شدن است. قبل از این قرار بر این بود یک سانس از استخر انقلاب، در اختیار ما قرار بگیرد یا در استخر حافظیه بتوانیم تمرین کنیم؛ اما هیچ‌کدام عملی نشد. هیات در شرایط حاضر بهتر از هیات قبلی عمل می‌کند و در آن پیگیری زیادی انجام می‌شود.

از چه زمانی نتوانستید در شیراز تمرین کنید؟

تقریباً از 4 سال پیش. ما حتی خانه‌مان را به خاطر نزدیک شدن به محل تمرین، به خیابان کنار استخر انقلاب شیراز انتقال دادیم، اما بعد از آن تمرینات تعطیل شد.

برای موفقیت در این رشته چه‌کارهایی را انجام می‌دهید؟

خیلی از کارهایی را که بقیه دخترها می‌کنند نمی‌توانم انجام دهم. باید هر شب زود بخوابم، به تفریحات و مهمانی‌های خانوادگی یا جشن‌های عروسی کمتر می‌روم؛ چرا که بیشتر اوقات در اردو یا تمرینات فشرده هستم، البته جز ورزش چیز دیگری برایم مهم نیست و فقط موفقیت در این رشته خوشحالم می‌کند.

روزانه چقدر تمرین می‌کنید؟

روزانه 2 جلسه وزنه می‌زنم و بدنسازی رشته قایقرانی انجام می‌دهم و برای ماندن در شرایط آمادگی می‌دوم. وقتی شیراز هستم نمی‌توانم پارو بزنم و خیلی وقت‌ها دلم برای پارو زدن و پاروکشی تنگ می‌شود.

تا کنون درآمدی از فعالیت در رشته قایقرانی داشته‌اید؟

در شیراز نه؛ اما برای حضور در تیم‌های اصفهان قراردادهای مالی داشته‌ام. البته حقوق تیم ملی هم به ما داده می‌شد که آن هم امسال قطع شده است.

در رشته‌های دیگر قایقرانی هم پارو زده‌اید؟

بله. من در دراگون بت، کاکانادایی، آب‌های خروشان و کانوپولو که رشته خودم است، پارو زده‌ام؛ البته از رشته روئینگ به من پیشنهاد شده است.

چه مشکلاتی ورزش بانوان را تهدید می‌کند؟

نداشتن فضای تمرین و حامیان مالی باعث شده خیلی از قهرمانان قید حضور در استان و به طورکلی کشور را بزنند و به دنبال حضور در کشورهای دیگر باشند تا بتوانند به ورزش خود در سطح قهرمانی ادامه دهند. آن‌ها فکر می‌کنند ماندنشان در ایران مانع پیشرفتشان می‌شود.

هدف ورزشی شما چیست؟

المپیک. امیدوارم با حضور موفق قایقرانی و رشته کانوپولو، این رشته جواز حضور در المپیک را هم مثل بازی‌های آسیایی بگیرد. 

حرف آخر؟

از مربی‌ام «آرام مرزآبادی» که مرا در تیم ملی حمایت کرد و همیشه مثل یک دوست همراهم بوده تشکر می‌کنم و همچنین از پدر و مادرم و رئیس هیات استان نیز سپاسگزارم.